شناسایی الگوهای تجاری سازی دانش علمی در صنایع سنتی با فناوری پایین و متوسط

امروزه رویکرد اکثر کشورها اقتصاد مبتنی بر دانایی یا همان اقتصاد دانش محور می باشد. رقابتی بودن و سرعت بالای تولید و بهره برداری از دانش در دنیای امروز، چگونگی تبدیل آن را به جریان بازده اقتصادی برای محققان، صاحبان سرمایه و سرمایه گذاران دانش به چالش اصلی مدیریتی بدل ساخته است. به عبارتی باید چاره کار را در فرایند تجاری سازی و شیوه بهره برداری از فرصت ها جستجو کرد. تصمیم برای انتخاب شیوه مناسب بهره برداری از یک فرصت، نقش بسزایی در موفقیت یک کسب و کار دارد. تجاری سازی دانش و فناوری بخش مهمی از فرایند نوآوری است و هیچ فناوری و محصولی بدون طی این فرایند، با موفقیت وارد بازار نمی شود. تجاری سازی تلاشی در جهت کسب سود از نوآوری، از طریق تبدیل فناوری های جدید به محصولات، فرایندها، و خدمات جدید و فروش آنها در محیط بازار به شمار می رود. مشخصه شرکت های فعال در صنایع سنتی سرمایه گذاری کم در تحقیق و توسعه و توانایی اندک برای نوآوری مستقل است. تحقیقات در مورد تجاری سازی فناوری و تعاملات علم صنعت، ویژگی ارتباط بین علم و صنایع سنتی با فناوری پایین و متوسط (TLMT) را نادیده می گیرد. در مورد نوآوری مبتنی بر دانش در صنایع TLMT بر موانع سرمایه گذاری، دسترسی و ایجاد ارزش مطالعات اندکی تمرکز دارند. مشکل اصلی این است که صنایع TLMT الگوهای نوآوری متفاوتی را در مقایسه با صنایع پیشرفته و مبتنی بر علم نشان می دهند. این پژوهش با هدف تبیین و شناسایی الگوهای تجاری سازی صنایع سنتی به روش توصیفی تحلیلی انجام شد. نتایج این پژوهش می تواند در زمینه تمهید سازوکارهای اجرایی جمع آوری و تثبیت اطلاعات و حمایت از دانش سنتی ایران مفید واقع شود. همچنین پیشنهادهایی برای تجاری سازی این نوع دانش و صنایع سنتی ارائه می دهد.

Keywords:

صنایع سنتی , تجاری سازی فناوری , مدل تجاری , ارزشآفرینی , نوآوری , دانش