نقش تعهد و مسئولیت پذیری در رضایت و سازگاری زناشویی

به علت اهمیت رضایت و سازگاری زناشویی در زندگی فردی و اجتماعی در یک جامعه و تعیین میزان تاثیر عوامل موثر در آن، هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین نقش تعهد و مسئولیت پذیری در رضایت و سازگاری زناشویی می باشد. همبستگی میان تعهد با سازگاری و رضایت زناشویی بسیار بالاست و این همبستگی در مردان بالاتر است. محققان معتقدند که تعهد، ثبات زناشویی را افزایش می دهد. به اعتقاد آنان رابطه های با تعهد بالاتر، انعطاف پذیرترند و زوجین آرامش و امنیت روانی بیشتری دارند. تا زمانی که تعهد به همسر و ازدواج جدی گرفته نشود، نمی تواند به ساختار زندگی زناشویی سالمی برسد. تعهد آمیزه ای از ارزش ها و باورهاست که ممکن است خودساخته یا تجویز شده از جانب دیگران باشد. بر این اساس، رابطه زناشویی بدون تعهد رابطه ای سطحی، ظاهری و بدون سمت و سو خواهد بود و در این صورت زوجین نخواهند توانست عمق عشق و صمیمیتی را که در سایه وفاداری و تعهد همسر و ازدواج به وجود می آید تجربه کنند. عدم تعهد زوجین آثار منفی زیادی بر خانواده گذاشته و بر روح و روان زوجین اثر گذاشته و در واقع تمام زندگی را تحت الشعاع قرار می دهد. بین مسئولیت پذیری با رضایت زناشویی رابطه مثبت وجود دارد. بین سطوح پایین مسئولیت پذیری و رضایت زناشویی رابطه منفی وجود دارد. افراد مسئولیت پذیر، کارآمد، مرتب، مسئول و دارای نظم و دقت زیاد در کارها هستند و به تعهدات اخلاقی خود پایبند هستند. در نهایت میتوان گفت هرچه تعهد زناشویی و مسئولیت پذیری بیشتر باشند، رضایت زناشویی بیش تر خواهد بود. بنابراین، توجه بیشتر به بافت خانوادگی و اجتماعی در جهت ارتقا و آموزش در خصوص این شاخصها اهمیت زیادی دارد و پیشنهاد می شود که مسئولان فرهنگی و متخصصان جامعه با برنامه های آموزشی جهت مشاوره قبل از ازدواج امکان ارتقای جوانانی که در آستانه ازدواج قرار دارند را فراهم کنند و لازم است که زوجها از همان ابتدای ازدواج و حتی پیش از ازدواج به جای توجه به مسائل کم اثر به این عوامل که نقش پر رنگ و معناداری در موفقیت ازدواج ایفا می کنند بپردازند که این مهم، مستلزم شناساندن و مهارت آموزی به زوج ها از سوی نهادهای رسمی و غیر رسمی است. همچنین میتوان در مشاوره های زناشویی و خانواده جهت استحکام بخشی رابطه زناشویی از این عوامل استفاده کرد.

Keywords:

تعهد , مسئولیت پذیری , رضایت زناشویی