رمانتیسم در نمای بناهای آموزشی دوره پهلوی اول؛ نمونه موردی : استان سیستان و بلوچستان

اشتیاق نوستالژیک برای گذر از سنت به مدرنیته (تجددطلبی ) و بازگشت به گذشته بااقتدار و باشکوه (ملی گرایی ) ، عصاره جهان بینی رمانتیسم ایرانی را در دوره پهلوی اول تشکیل می دهد. دوره پهلوی اول از اهمیت فراوانی در تاریخ معماری ایران برخوردار است . چرا که معماری این عصر شاهد تحولاتی جهت یکپارچه سازی و توانمند ساختن ایران در حکومت رضاخان و به دنبال آن تبدیل ایران به کشوری دارای ثبات و امنیت پایدار، بوده است . تحولات معماری در این عصر به تدریج در برخی از شهرهای ایران روی داد. از این رو، نوشتار حاضر در پی یافتن پاسخ به این سوال است که رویکرد رمانتیسم در راستای مشروعیت بخشیدن به اقدامات تجددطلبانه حکومت پهلوی اول، چگونه و با چه شاخص هایی در نمای بناهای آموزشی استان سیستانوبلوچستان تجلی پیدا کرده است ؟ لذا پژوهش از نوع کیفی و کاربردی و با استفاده از روش تطبیقی -قیاسی با مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است . نتایج تحقیق بیانگر، به کارگیری شاخص های رمانتیسم در نمای ساختمان های آموزشی استان نمونه ، در حکومت پهلوی اول است .

Keywords:

رمانتیسم , رمانتیسم ایرانی , پهلوی اول , نما بناهای آموزشی , معماری بناهای پهلوی اول سیستانوبلوچستان.