تاثیر معماری داخلی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران بیش فعال همراه با نقص توجه

پیشرفت علوم و تلاش دانش پژوهان برای بهبود روز افزون سطح کیفیت زندگی ، بیانگر این نکته است که نگاه به فضای مسکونی ،چیزی فرای سقفی برسراست . طراحی اصولی فضای مسکونی و شناخت درست معماران از بیماری های روحی و رفتاری ،کمک شایانی به بهبود کیفیت زندگی بیماران و کم کردن نیاز این افراد به درمان دارویی خواهد داشت . رسالت معماران،ارتقا سطح کیفیت زندگی فردی و در نتیجه ارتقا سطح کیفیت زندگی اجتماعی بوده است . هدف بررسی تاثیر معماری و به صورت ویژه معماری داخلی ،بر بهبود کیفیت زندگی بیماران دارای اختلال روان نژندی بیش فعالی است .در این مطالعه به دانش روانشناسی محیطی و مطالعه آن، توجه به مبانی علوم رفتاری و تاکید بر نقاط اشتراک آن با معماری پرداخته شده است . درحالی که این دانش روز به روز گسترش و تکامل یافته است ،فقدان توجه به آن در طراحی پلان و طراحی داخلی ابنیه مشهود است .

Keywords:

بیش فعالی , محیط کالبدی , معماری , روانشناسی محیط , معماری داخلی .