پیش بینی خودشیفتگی بر اساس همدلی و شناخت اجتماعی با میانجیگری عزت نفس

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودشیفتگی بر اساس همدلی و شناخت اجتماعی با میانجیگری عزت نفس بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و با هدف کاربردی بوده است. به این منظور تعداد ۳۸۴ نفر از افراد بزرگسال شهرستان شاهین شهر درسال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های خودشیفتگی آمز (۲۰۰۶)، پرسشنامه همدلی بهر بارون کوهن (۲۰۰۳)، پرسشنامه شناخت اجتماعی (نجاتی و همکاران، ۱۳۹۷) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) را تکمیل کردند. جهت بررسی داده ها از روش تحلیل مسیر به کمک نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مسیر همدلی به خودشیفتگی و مسیر شناخت اجتماعی به خودشیفتگی و مسیر عزت نفس به خودشیفتگی معنادار منفی است. همچنین نتایج نشان داد که مسیر همدلی به عزت نفس و مسیر شناخت اجتماعی به عزت نفس معنادار نیست. نتیجه گیری: با توجه به اینکه شناخت اجتماعی و میزان همدلی رابطه منفی و معناداری با خودشیفتگی دارد می توان توجه به این عوامل را در کیفیت روابط بین فردی مهم دانست.

Keywords:

خودشیفتگی , همدلی , شناخت اجتماعی , عزت نفس.