اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سرزندگی تحصیلی و آرزوهای شغلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سرزندگی تحصیلی و آرزوهای شغلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال ۱۴۰۰، انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۵۰ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه آموزش مهارت های مثبت اندیشی را دیدند و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. روش جمع­آوری داده­ها بر اساس دو پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (حسین چاری و دهقانی زاده، ۱۳۹۱) و آرزوهای شغلی (حسین چاری و دهقانی زاده، ۱۳۹۱)  انجام گرفت. پایایی پرسشنامه­ ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر دو پرسشنامه بالای ۰.۷ به­دست آمد. همین­طور از روایی محتوا به­ منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه ­ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه­ و­تحلیل اطلاعات به ­دست آمده از اجرای پرسشنامه­ها از طریق نرم­افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین آموزش مهارت های مثبت اندیشی باعث افزایش آرزوهای شغلی در دانش آموزان شد. بنابراین روش مداخله ای روان شناسی مثبت نگرا می تواند سرزندگی تحصیلی و آرزوهای شغلی دانش آموزان را افزایش دهد.

Keywords:

academic vitality , Job Aspirations , positive thinking skills , سرزندگی تحصیلی , آرزوهای شغلی , مهارت های مثبت اندیشی