تفسیر و تاویل در نظام عرفانی شیخ علاء الدوله سمنانی

شیخ علاء الدوله سمنانی از مفسران عرفانی قرآن ضمن به کارگیری آیات و روایات در آثار خود، دو نوع رویکرد تاویل پذیری و عدم تاویل پذیری درباره آیات دارد. وی با تفسیر و تاویل آیات متشابه، مخالف، اما نسبت به سایر آیات موافق است. او برخلاف بیشتر مفسران، معتقد است که اضغاث احلام، نیازمند تفسیر و تاویل اند و از تفسیر و تاویل درحوزه های اصول و فروع دین، مکاشفات عرفانی،حروف، آیات و روایات استفاده می کند. وی تاویل را راهی برای عدم تکفیر مسلمانان، جذب دیدگاه های مختلف در دین اسلام ، نیفتادن در ورطه تناسخ و تعبیر مکاشفات عرفانی می داند. سنجش صحت تاویل و تفسیر از نظر وی، مطابقت با قرآن، حدیث، واقعیت، لغت عرب و عقل است. تفسیر وی ذوقی، بدون حشو و زواید، دارای رگه هایی از علم کلام، مشابهت و تاثیرپذیری از تفسیر ابن عربی و شارحانش است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی در پی واکاوی جایگاه تفسیر و تاویل در نزد این عارف است.

Keywords:

" , قرآن" , تفسیر عرفانی" , تاویل عرفانی" , شیخ علاء الدوله سمنانی" , , " , لطایف سبعه"