شناسایی و تحلیل کلان روندهای موثر بر بازآفرینی بافت های تاریخی با رویکرد تحلیل ساختاری فازی

رهیافت بازآفرینی برای به روزکردن بافت های تاریخی، علاوه بر پاسخگویی به نیازهای مردم و زندگی روزمره، رجوع معناداری بههویت بافت تاریخی دارد که دستیابی به آن تنها در گرو توجه به گردشگری خلاقانه شهری است. در واقع توجه به بافت هایقدیمی و فرسوده و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری در شهرها بدل شده به گونه ای که بازآفرینی شهری با رویکردتوسعه گردشگری به عنوان چاره ای برای حفظ این گونه بافت های ارزشمند توصیه می گردد. رویکرد بازآفرینی بر تداوم تاریخیو استفاده هر چه بهتر از میراث فرهنگی و تاریخی تاکید می ورزد و امکان معاصرسازی بافت های تاریخی را در راستای توسعهصنعت گردشگری فراهم می آورد. انتخاب منطقه یک شهر اهواز به عنوان نمونه موردی پژوهش حاضر از آن جهت است که یکیاز محله های پرجاذبه، حاوی پتانسیل های گردشگری به عنوان پایلوت توسعه گردشگری میباشند، امکان و فرصت مناسبیبرای بازآفرینی بر پایه گردشگری پدید آورده است. هدف کلان پژوهش بازآفرینی بافت قدیم با رویکرد ارتقاء و پیمایشی میباشد. تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار میک مک فازی استفاده شده است. پژوهش حاضر در پی شناسایی و تحلیل کلان-روندهای موثر بر بازآفرینی بافت های تاریخی منطقه یک شهر اهواز با رویکرد تحلیل ساختاری فازی است.

Keywords:

بازآفرینی , بافت تاریخی , آینده نگاری , تحلیل ساختاری فازی , میک مک فازی