بررسی عملکرد گل محمدی (Rosa damascene) تحت تاثیر روش های مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 104

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JAGH02_127

تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1402

Abstract:

به منظور بررسی عملکرد گل محمدی تحت تاثیر روش های مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز، پژوهشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در اراضی شرکت کشاورزی رضوی واقع در شهرستان خواف طی سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل وجین دستی، وجین با تیلر، پوشش پلاستیک سیاه، پوشش پلاستیک شفاف، کاه و کلش زیره سبز، کاه و کلش گندم، خرده چوب و شاهد (بدون تیمار) بودند. بر اساس نتایج، علف های هرز پهن برگ با ۱۱ جنس از هفت خانواده نسبت به علف های هرز باریک برگ با دو جنس از دو خانواده غالبیت داشتند. بیشترین فراوانی نسبی متعلق به علف هرز پهن برگ تاج خروس وحشی با ۰۴/۳۹ درصد و علف هرز باریک برگ اویارسلام ارغوانی با ۱۵/۳۷ درصد بود. مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز بر تمام صفات اندازه گیری شده در علف های هرز (P≤۰.۰۱) و گل محمدی (P≤۰.۰۵) تاثیر معنی دار داشتند. به طوری که ترتیب زیست توده خشک علف های هرز (گرم در مترمربع) به شکل (شاهد˂ وجین دستی˂ مالچ کلش زیره≥ پوشش پلاستیک شفاف≥ مالچ کاه گندم≥ وجین با تیلر˂ مالچ خرده چوب≥ پوشش پلاستیک سیاه) بود. برخلاف آن، ترتیب عملکرد گل تر گل محمدی (گرم در مترمربع) به صورت [پوشش پلاستیک سیاه (۱۷۳۵)≥ وجین با تیلر (۱۷۱۴)≥ مالچ خرده چوب (۱۷۱۳)≥ مالچ کاه گندم (۱۵۵۰)˂ پوشش پلاستیک شفاف (۱۵۳۰)≥ مالچ کلش زیره (۱۵۰۲)≥ وجین دستی (۱۴۲۲)≥ شاهد (۱۲۸۹)] بدست آمد. با وجود در دسترس بودن بیشتر این تیمارها برای کشاورزان اکثر مناطق، به عنوان روشی سازگار با محیط زیست و جایگزینی مناسب برای علف کش ها جهت مدیریت علف های هرز در مزارع گل محمدی قابل توصیه هستند.

Authors

جلال کاخکی زاده کاخکی

دانشجوی کارشناسی ارشد علوم علف های هرز دانشگاه فردوسی مشهد

کمال حاج محمدنیا قالی باف

عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

مهدی راستگو

عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

ابراهیم ایزدی دربندی

عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد