ارزیابی نقش مدیریت شهری در زیباسازی شهری محلات با رویکرد برنامه ریزی مشارکتی (مطالعه موردی محله الهیه مشهد)

یک مدیر شهری باید بتواند در دنیای رقابتی نقاط قوت و ضعف شهر خود را شناخته و درصدد تقویت مزایای رقابتی آن برآید. از این رهگذر است که شهر می تواند نقطه قابل اتکایی در شبکه جهانی شهرها بیابد و کارکردهای خود را در نظام سرمایه داری بین الملل بهبود بخشد. بدین ترتیب «مدیر شهری» با «مدیر شهرداری» تفاوت های بسیار دارد چه اینکه اولی مسئول ارتقای قابلیت ها و توانمندی های شهر و شهرنشینان است در حالیکه دومی بیشتر مجری است و پاسخگویی آن تنها محدود به نحوه عملکرد است و نه نتایج و پیامدها. بسیاری معتقدند که جامعه آینده، جامعه ای شهرنشین خواهد بود؛ بنابراین، شهرها به جای این که مکان هایی بی ثمر برای سرمایه گذاری اقتصادی یا تراکم کارگران بیکار با انبوه مشکلات اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی باشند؛ باید به مراکز رشد و پویایی اقتصادی و اجتماعی، در چارچوب ملی، بدل شوند. این مراکز، باید که آفرینشگر فرصتهایی ارزنده برای رفاه و توسعه نه تنها جمعیت ساکن در آن، بلکه جمعیت تمامی کشور باشد. برنامه ریزی مشارکتی (شهرسازی مشارکتی) یک الگوی برنامه ریزی شهری است که بر مشارکت کل جامعه در فرآیند برنامه ریزی جامعه تاکید دارد. برنامه ریزی مشارکتی در پاسخ به رویکردهای متمرکز و خردگرا که کار برنامه ریزی شهری اولیه را تعریف می کرد، پدیدار شد. در این پژوهش از مصاحبه های عمیق برای عملکرد مدیریتی شهرداری منطقه ۱۲ مشهد (محله الهیه) استفاده شده است. معیارهای مشارکت در فضای سبز، مشارکت مردم در پیاده روسازی و مشارکت مردم در نظافت شهری محله سجاد بررسی شده است. نتایج تحلیل AHP نشان می دهد مشارکت در نظافت شهری با ۰.۵۳۵ امتیاز به عنوان بالاترین مشارکت مردمی از نظر رعایت فاکتورهای مشارکتی مشخص می گردد. بعد از آن، مشارکت در پیاده روسازی و مشارکت در فضای سبز با ۰.۳۲۸ و ۰.۱۳۷ امتیاز به عنوان بالاترین مشارکت مردمی از نظر رعایت فاکتورهای مشارکتی شناخته شدند.

Keywords:

مدیریت شهری , زیباسازی شهری , محله الهیه , شهر مشهد.