بررسی رابطه مهارتهای هوش هیجانی،تاب آوری و ارتباطی در دوسوگرایی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان جویبار

آموزش و پرورش برای اصلاح و کیفیت بخشی و توسعه مهارت های مهم دانش آموزان جهت رویارویی با روند های قرن ۲۱ نیازمند تمرکز بر مهارت های روانشناختی دانش آموزان است. در سال های پیش رو تعداد بیشتری از دانش آموزان از عدم توانایی در بیان احساس و بروز هیجانات خود رنج می برند. تعریق دست ها، نداشتن میزان خواب مناسب ناشی از افزایش نشخوار ذهنی، نگرانی از پذیرفته نشدن در جمع دوستان، ناراحتی وناامیدی، احساس کم آوردن نسبت به ساده ترین مسائل و نشان دادن واکنش و تکانشگری شدید به موضوعات معمولی، دغدغه های روز افزونی است که به صورت یک مساله فراگیر از زبان ساکنان پلت فرم های اجتماعی (دانش آموزان) بیان می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین مهارت های ارتباطی، تاب آوری و هوش هیجانی با دوسوگرایی صورت گرفت. از بین کلیه ی مدارس دخترانه متوسطه اول، سه مدرسه به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و تعداد ۲۵۰ نفر از بین این سه مدرسه در آزمون شرکت نمودند. جهت سنجش از مقیاس های هوش هیجانی گلمن، تاب آوری کانرودیوید، مهارت ارتباطی کویین دام و دوسوگرایی در ابراز هیجان امونز و کینگ استفاده گردید. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر های مهارت ارتباطی، تاب آوری و هوش هیجانی پیش بینی کننده ی منفی دوسوگرایی می باشند. همچنین مهارت ارتباطی در مقایسه با هوش هیجانی و تاب آوری متغیر پیش بینی کننده ی قویتری است.

Keywords:

تاب آوری , مهارت ارتباطی , هوش هیجانی , دوسوگرایی , دانش آموزان دختر متوسطه اول