بررسی اثرات فوق روان کننده بر عملکرد بتن خود متراکم

بتن خودتراکم بتنی بسیار سیال، روان و مخلوطی همگن است که بدون نیاز به هیچ لرزننده ای داخلی و یا ویبره بدنه قالب تحت اثر وزن خود متراکم می شود. در این پژوهش برای ساخت نمونه های آزمایشگاهی از دو نوع بتن معمولی و خودتراکم با مقاومت های گوناگون استفاده شده است. نمونه های مکعبی از ۴۰ نمونه و نمونه های استوانه ای نیز از ۴۰ نمونه بتن ریزی شده و پس از عمل آوری و مدت زمان ۲۸ روز مقاومت فشاری نمونه ها آزمایش شده اند. از ۴۰ نمونه مکعبی ۱۰ نمونه از بتن معمولی با مقاومت پایین و۱۰ نمونه از بتن معمولی با مقاومت بالا بوده است همچنین ۱۰ نمونه از بتن خودتراکم با مقاومت پایین و ۱۰ نمونه از بتن خودتراکم با مقاومت بالا بوده است. نمونه های استوانه ای شکل نیز به همین صورت بوده اند. بدین معنی که از ۴۰ نمونه استوانه ای ۱۰ نمونه از بتن معمولی با مقاومت پایین و ۱۰ نمونه از بتن معمولی با مقاومت بالا بوده است همچنین ۱۰ نمونه از بتن خودتراکم با مقاومت پایین و ۱۰ نمونه از بتن خودتراکم با مقاومت بالا بوده است پس از انجام عملیات آزمایشگاهی درنمونه های مکعبی واستوانه ای با مقاومت های مختلف و بتن های معمولی و بتن خودمتراکم بیشترین و کمترین مقدار تنش مربوط به نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. نمودار تنش کرنش در نمونه های با مقاومت بالا دارای تنش های بیشتری نسبت به نمونه های با مقاومت پایین داشتند.

Keywords:

بتن خود متراکم , مقاومت فشاری , نمونه مکعبی , نمونه استوانه ای