مفهوم شناسی حسن نیت در حقوق عمومی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 121

This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MAIR-5-17_010

تاریخ نمایه سازی: 14 بهمن 1402

Abstract:

حسن نیت مفهومی است که تا کنون در حوزههای مختلف حقوقی مطرح گردیده، اما در حقوق عمومی مفهومی تازه محسوب میشود. در حالی که حقوق عمومی در برداشتهای مدرن حقوق بشری، بر پایه حسن نیت استوار است تا حاکمان نگاهی مبتنی بر اعتماد به شهروندان داشته و در عملکرد خود، به ادارهشوندگان وفادار باشند؛ چنانکه حسن نیت شهروندان نسبت به حاکمان نیز باعث ساماندهی بهتر امور جامعه میگردد. حسن نیت گاهی به مفهوم صداقت، وفاداری و اقدام منصفانه و گاهی به مفهوم اشتباه موجه و جهل قابل حمایت است. تعریف مفهوم ذهنی و نسبی حسن نیت، همانند مفاهیم عدالت و انصاف و اخلاق حسنه دشوار و همراه با ابهام میباشد؛ از این رو توصیف آن از طریق مفاهیم متضادی چون سوء نیت، سوء استفاده از اختیار و تقلب و در کنار توجه به کاربردهای آن ممکن میگردد. حسن نیت در برخی کارکردها، فرض حقوقی در نظر گرفته میشود و بار اثبات بر عهده مدعی خلاف آن است اما گاهی هم به اصل حقوقی و معیار رفتاری تعبیر میگردد. این مقاله در پی آن است که به چیستی مفهوم حسن نیت در حقوق عمومی بپردازد و با توجه به کاربرد آن در قوانین و رویه قضایی اداری، ورود این مفهوم به حیطه حقوق عمومی را امکانسنجی نماید. بر اساس یافته این پژوهش، معانی حسن نیت در حقوق عمومی تفاوت چندانی با سایر حوزههای حقوقی ندارد ولی کاربرد آن متفاوت میباشد. در نتیجه طرح چنین مفهومی میتواند به تدریج خلا آن در قوانین و رویه قضایی اداری ایران را تکمیل کند.

Authors

علی ولایی

دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

محمد جلالی

استادیار دانشگاه شهید بهشتی نایب رئیس هیات مدیره انجمن حقوق شناسی