مقایسه مواد رنگزا و محلول های نگهدارنده بر عمر گلجایی مریم ( Polianthes tuberosa L.)

استفاده از مواد رنگزای مختلف در تغییر رنگ گل های بریدنی یکی از فنون جدید و نوظهور در جهت افزایش تنوع در بازار خرید و فروش گل ها است. به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف رنگ های خوراکی و صنعتی بر عمر گلجایی و صفات فیزیولوژیکی گل مریم، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل مواد رنگزا (شاهد (بدون رنگ)، برلیانت بلو ۴۵۰۰ میلی گرم در لیتر، کارموزین قرمز ۴۵۰۰ میلی گرم در لیتر، کوئینولین زرد ۴۵۰۰ میلی گرم در لیتر، اسید اورنج ۷ ۲۵۰۰ میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم شامل محلول نگهدارنده (آب مقطر و محلول نگهدارنده شامل اسید سیتریک ۳۰۰ میلی گرم در لیتر+ هیدروکسی کوئینولین سولفات ۲۰۰ میلی گرم در لیتر+ ساکارز ۵%) بود. نتایج آزمایش نشان داد رنگ کوئینولین زرد + محلول پالسینگ بیشترین عمر گلجایی (۸ روز)، مواد جامد محلول گلبرگ (۲/۶ درصد)، بالاترین پایداری غشای یاخته ی و کمترین نشت الکترولیت گلبرگ (۰۵/۲۳ درصد) و جمعیت باکتریایی محلول گلجایی (۲۹/۴ log۱۰ CFU/ml) را نشان داد. میزان وزن تر نسبی تا روز دوم روندی صعودی سپس در تمامی تیمارها روندی نزولی نشان داد. در بررسی صفت درصد باز شدن گلچه، تیمار اسید اورنج ۷ + آب مقطر بسیار ضعیف عمل کرد (۸۷/۶) و کمترین ماندگاری (۴ روز) و میزان مواد جامد محلول (۵۲/۲ درصد) را نسبت به تیمارهای دیگر نشان داد. تیمار شاهد + آب مقطر کمترین وزن تر نسبی، بیشترین نشت الکترولیت گلبرگ (۴/۴۱ درصد) و بالاترین تجمع باکتریایی محلول گلجایی (۸۶/۵ log۱۰ CFU/ml) را به خود اختصاص داد. به نظر می رسد کاربرد رنگ های خوراکی (برلیانت بلو، کارموزین قرمز، کوئینولین زرد) به همراه استفاده از محلول نگهدارنده به طور موقت علاوه بر ایجاد تنوع، با بهبود شاخص وزن تر نسبی نسبت به گل های رنگ نشده و رنگ های صنعتی (اسید اورنج ۷)، سبب افزایش ماندگاری گل مریم شده است.

Keywords:

Flower color , Microbial population , Vase life , Cut flowers , جمعیت میکروبی , رنگ گل , عمر پس از برداشت , گل بریدنی