کنترل اجتماعی و قانون گریزی رانندگی

قانون گریزی رانندگی یکی از مسائل اجتماعی مهم در تمام جوامع است. چرا که به طور گسترده باعث اتلاف انرژی، اتلاف وقت، آلودگی زیست محیطی، ناراحتی های روانی، تصادفات، مرگ ومیر و خسارت های مالی و مادی می شود. هدف پژوهش حاضر این است که قانون گریزی را در بین رانندگان شهر شیراز بررسی و رابطه آن را با کنترل اجتماعی، واکاوی کند. روش به کاررفته در این پژوهش، روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، شهروندان زن و مرد ۶۴-۲۰ ساله شهر شیراز می باشند که دارای گواهینامه رانندگی بوده و در سطح شهر رانندگی می کنند. با استفاده از فرمول کوکران، ۴۴۰نفر از شهروندان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته های مطالعه نشان داد میزان قانون گریزی رانندگی در بین رانندگان شهر شیراز بالاست. هم چنین یافته های تحلیلی تحقیق نشان می دهد، رابطه معناداری بین کنترل اجتماعی با قانون گریزی رانندگان وجود دارد و کنترل اجتماعی قادر است ۱۲/۰درصد واریانس قانون گریزی رانندگی را تبیین کنند. علاوه بر این، رابطه معناداری بین جنسیت و میزان رانندگی در طول ۲۴ساعت با قانون گریزی رانندگی وجود دارد، اما قانون گریزی رانندگی برحسب سن، وضع تاهل، مدت زمان اخذ گواهینامه، نوع اتومبیل، تحصیلات و قومیت تفاوت معناداری نشان نمی دهد. نتایج کلی پژوهش نشان داد که با ارتقای کنترل اجتماعی، می توان قانون گریزی رانندگی را به عنوان یکی از مسائل اجتماعی مهم کشور تسکین داد.

Keywords:

قانون گریزی رانندگی , کنترل اجتماعی رسمی , کنترل اجتماعی غیررسمی , رانندگان , شیراز