ارزیابی مدلهای ایزوترم جذب فروندلیچ و لانگمویر برای جاذب پوسته برنج در تصفیه شوری آب

منابع آب با کیفیت محدود است.کاربرد جاذب های زیستی در کاهش شوری آب روشی نو و مناسب محیط زیست است. هدف از مقاله حاضر تعیین مقدار حذف شوری توسط جاذب پوسته برنج و برآورد مقدار جذب توسط مدل های ایزوترم جذبی فروندلیچ و لانگمویر وارزیابی آنها می باشد. در این مطالعه از یک مخزن (بخشی از مدل فیزیکی) به ارتفاع تقریبا ۵۰ سانتیمتر و قطر ۲۰ سانتیمتر معین شد و از ارتفاع مخزن به دو قسمت تقسیم شد و در مرکز محل استقرار جاذب مورد مطالعه با ضخامت مشخص ۸ سانتیمتر در نظر گرفته شد در دو سوی لایه جاذب چه به سمت بالا(سطح مخزن) و چه به سمت پایین( کف مخزن) به صورت قرینه یکدیگر لایه های شن با دانه بندی ۳/۰، ۶/۰ و ۱ سانتیمتر هر کدام به ارتفاع ۵ سانتیمتر قرار داده شدند. تیمارهای کیفیت آب شامل کلسیم و منیزیم، سدیم و کلر(شوری) در چهار غلظت شوری ۲/۰، ۵/۰، ۷/۰ و ۱ دسی زیمنس بر متر از جاذب پوسته برنج عبور داده شد و میزان جذب کاتیون ها و آنیون ها توسط جاذب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که برای غلظت های مختلف، جذب در ابتدا بسیار بالاست و به مرور زمان کاهش پیدا می کند. زمان تعادل برای پارامترهای کیفی کلسیم و منیزیم، سدیم و کلر بین ۶۰ تا ۹۰ دقیقه در دمای آب ۲۵ درجه سانتیگراد و اسیدیته ۴/۷ بدست آمده است. نتایج نشان داد که بطور متوسط درصد بالایی از کاتیون های کلسیم و منیزیم و سدیم آب (حدود۵۰-۶۰درصد) توسط پوسته برنج جذب شده اند. نتایج مدل ایزوترم جذب نشان داد که مدل ایزوترم جذب مدل فروندلیچ نسبت به مدل لانگمویر برآورد بهتری(ده تا ۱۵درصد) دارد.

Keywords:

ایزوترم جذب لانگ مویر , کاهش املاح , جاذب زیستی