نقش شهرداریها در برنامه ریزی مشارکت اجتماعی شهروندان

محیط شهری پیچیده، پویا، متنوع و به عنوان یک منبع توسعه مطرح است که مستلزم ظرفیت بالای مدیریتی است و حکمرانی مشارکتی خوب شهری قابلیت فراهم کردن آن را دارد. الگوی حکمروایی خوب شهری به عنوان فرایند مشارکتی توسعه تعریف می شود که به موجب آن همه ذینفعان شامل حکومت، سازمان های غیر دولتی و جامعه مدنی وسایلی را برای حل مشکلات شهری فراهم می کند. بسیاری از شهروندان خود را تنها مصرف کنندگانی در نظر می گیرند که از خدمات عمومی، مطابق میل خود بهره می گیرند حال آن که بسیاری نیز در تصمیم گیری های شهری مشارکت می کنند و از این طریق، حس تعلق به شهر را در خود افزایش می دهند. هر چه ارتباط بین شهروندان و محیط اطراف آن ها بیشتر باشد، گرایش آن ها به مشارکت فعال برای افزایش رفاه جامعه بیشتر می شود به عنوان مثال ممکن است مردم به طور داوطلبانه در کمپین های مختلف حضور یابند تا از این طریق ارتباط بین حقوق شهروندی و مسئولیت های خود را بهبود بخشند. هدف این پژوهش نقش شهرداری ها در برنامه ریزی مشارکت اجتماعی شهروندان با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. مشارکت شهروندان در امور شهری تنها به بهره وری بیشتر آن ها از خدمات عمومی منجر نمی شود بلکه در توسعه و بازطراحی جوامعی به مراتب قدرتمندتر و کارآمدتر از گذشته سهیم است. در واقع زمانی که مقامات مردم را در تصمیم گیری های شهری سهیم می کنند نظرات و انتقادات آن ها را نیز در طراحی شهری مورد توجه قرار می دهند و از این طریق به بهبود خدمات کمک می کنند در نتیجه این مشارکت، پیوند بین شهروندان و مدیران تقویت می شود و در نهایت جوامعی توانمند شکل می گیرد. در نتیجه می توان گفت تسریع در انجام امور شهر، افزایش تاب آوری و موفقیت طرح های شهری مستلزم مشارکت دادن شهروندان در فرآیندهای شهری است.

Keywords:

شهرداریها , برنامه ریزی , مشارکت اجتماعی , شهروندان