ضرورت بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با شناسایی و رتبه بندی قطعات فرسوده شهری با توجه به شاخص ناپایداری بنا در محیط GIS (مطالعه موردی : شهرک نیروی انتظامی ، منطقه ۷ شهرداری شیراز)

یکی از ابزار دستیابی به کیفیت بالای زندگی شهری، در راستای نزدیک شدن به پایداری اجتماعی، نوسازی شهری است. شناسایی و رتبه بندی قطعات فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش، مطالعه ی نمونه ای یک شهرک (سطح خردتر و کوچک مقایس تر از منطقه) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی است. شاخص های شناسایی میزان فرسودگی در آن استخراج و امید است نقشه های خروجی برای تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های بعدی مورد استفاده قرار بگیرد. این پژوهش از نوع هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی است و در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است و تلاش می گردد با استفاده از شاخص ناپایداری ابنیه ساختمان به شناخت بافت های فرسوده منجرگردد. در این تحقیق شهرک مورد مطالعه از نظر شاخص های فرسودگی کالبدی (شاخص ناپایداری ابنیه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. ۱۰۴۱ قطعه در در این شهرک شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نقشه پهنه بندی نشانگر آن است که ۴۰ % از ساختمان ها مقاومت خوب،۴۴ % مقاومت متوسط و ۲۴ % مقاومت ضعیف دارند. نتایج نشان می دهد که بیشتر بافت شهرک، دارای مقاومت خوب و متوسط می باشند و شهرک بافت فرسوده ای ندارد ولی پراکندگی ساختمان های با مقاومت ضعیف را در تمام سطح شهرک داریم که لازم است به دزستی شناسایی شوند و در برنامه های کوتاه مدت بهسازی یا نوسازی شوند. از دیگر نتایج این تحقیق می توان موارد زیر را اشاره کرد که مطالعه بافت فرسوده در سطح خردتر از منطقه شهری(شهرک) مورد توجه قرار بگیرد و اطلاعات همیشه و مداوم بروزرسانی گردد. GIS ابزاری است که هر دو قابلیت ذکر شده را دارد و می تواند به متخصصان شهری در این زمینه کمک نماید.

Keywords:

GIS , ناپایداری بنا , بافت فرسوده , شهرداری شیراز , بافت ناکارآمد شهری