اثربخشی تدریس به روش یادگیری مشارکتی گروه های پیشرفت تیمی دانش آموزان بر پایستگی تحصیلی، تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی تدریس به روش یادگیری مشارکتی گروه های پیشرفت تیمی دانش آموزان بر پایستگی تحصیلی، تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم شهرکرد است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان شهرکرد که در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ در مدارس دولتی مشغول به تحصیل بودند می باشد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری در دسترس می باشد، که دانش آموزان دو کلاس در دو مدرسه از مدارس دخترانه متوسطه اول شهرکرد انتخاب شده و ۴۸ نفر مورد بررسی قرار گرفتند و به دو گروه ۲۴ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس به مدت هشت جلسه در گروه آزمایشی روش یادگیری مشارکتی گروه های پیشرفت تیمی دانش آموزان اجرا شد و به گروه کنترل به روش متداول تدریس شد. ابزارهای اندازه گیری که در این پژوهش استفاده شدند پرسشنامه های سیاهه تاب آوری تحصیلی ARI، مقیاس پایستگی تحصیلی مارتین و مارش و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز بودند که در دو مرحله قبل و بعد از جلسات استفاده شدند. داده ها به روش آماری تحلیل کواریانس، تحلیل شدند. یافته های این تحقیق نشان داد تدریس به روش یادگیری مشارکتی گروه های پیشرفت تیمی بر هر سه عامل مورد بررسی پایستگی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی تاثیر مثبت و معنادار دارد.

اثربخشی تدریس به روش یادگیری مشارکتی گروه های پیشرفت تیمی دانش آموزان بر پایستگی تحصیلی، تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان Keywords:

یادگیری مشارکتی , گروه های پیشرفت تیمی , پایستگی تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی , تاب آوری.