کانی شناسی و کانی شیمی بیگانه سنگ های دیوریت-گابرویی سنگ های آتشفشانی منطقه ی منور (تبریز)، شمال غرب ایران

منطقه مورد بررسی در شمال­غرب ایران و در پهنه البرز غربی _ آذربایجان قرار دارد. سنگ­های میزبان بیگانه سنگ­های مورد بررسی از نوع آندزیت بازالتی و آندزیت هستند. بیگانه سنگ­های موجود در سنگ­های آتشفشانی شامل انواع گابرویی و دیوریتی هستند. کانی­های اصلی تشکیل­دهنده بیگانه سنگ­ها شامل پلاژیوکلاز، آمفیبول و کلینوپیروکسن و کانی­های فرعی بیوتیت، ارتوپیروکسن  و کانی­های تیره هستند. بافت غالب بیگانه سنگ­ها دانه­ای و ریزسنگی پورفیری است. براساس شیمی کانی، ترکیب پلاژیوکلاز، آمفیبول، پیروکسن و بیوتیت به ترتیب عبارتند از الیگوکلاز تا آندزین، چرماکیت تا هورنبلند، اوژیت و استونیت. آمفیبول­های بیگانه سنگ­ها بر پایه مقدار AlIV (کمتر از ۵/۱ درصد)، در قلمرو کرانه­ی فعال قاره­ای وابسته به فرورانش قرار دارند. دما-فشارسنجی بیگانه سنگ­ها  با استفاده از مقدار کاتیونی آلومینیوم کل، نشان دهنده فشار ۶/۰±۵.۸ کیلوبار و دمای حدود ۸۰۲ درجه­ی سانتیگراد در محیط تبلور است. کلینوپیروکسن­های مورد بررسی با ترکیب نیمه قلیایی همخوانی خوبی با محیط زمین­ساختی کمان ماگمایی دارند. همچنین کلینوپیروکسن­ها در فشارهای کم تا متوسط تشکیل شده­اند که بیانگر تبلور آنها طی صعود ماگما و در اعماق متفاوت است. مقدار آهن سه ظرفیتی در کلینوپیروکسن­ها نشان­دهنده گریزندگی بالای اکسیژن ماگماست. کلینوپیروکسن­های بیگانه سنگ­های دیوریت-گابرویی در فشار ۱۲ کیلوبار و دمای حدود ۱۰۵۰ درجه سانتیگراد تشکیل شده­اند.

Keywords:

xenolith , diorite-gabbro , mineral chemistry , Manavvar. , بیگانه سنگ , دیوریت-گابرو , کانی شیمی , منور.