طراحی و مدل سازی شبکه ریلی (خط ۷ متروی تهران) با ایجاد مسیرسازی جهت افزایش سرویس دهی خط و تضمین ایمنی به روش شبکه های پتری

این مقاله به مدل سازی شبکه ریلی با تکنیک تفکیک مسیر به منظور مسیرسازی وافزایش سرویس دهی خط با تضمین ایمنی که امری مهم در صنعت حمل و نقل ریلی بشمار می آید، پرداخته است. مقاله با بکارگیری روش های رسمی، مدلی جهت افزایش ظرفیت خط با استفاده از روش شبکه های پتری سطح بالا (HLPN ) ارائه کرده است. طراحی مدل با نرم افزار CPNTools صورت گرفته است. دلیل استفاده از این نرم افزار پشتیبانی از شبکه های سلسه مراتبی است، که اصول اساسی این کار محسوب می شود. استفاده از این نرم افزار با عملیاتی شدن سناریوهای مختلف، ارزیابی و تایید مدل با سرعت بالا را امکان پذیر کرده است. مقاله به طور عمده بر روی طراحی افزایش سرویس دهی خط با "تک مسیرهای ایجاد شده" به کمک شبکه های سلسله مراتبی در زمینه حمل و نقل ریلی شهری متمرکز است. سه ایستگاه از خط ۷ متروی تهران به عنوان طرح مسیر انتخاب، که با ایجاد "مسیرسازی" و تکنیک "تفکیک مسیرهای متوالی خط"(تک مسیرها) از سیگنال ابتدای تک مسیر مطلوب به سیگنال تک مسیر بعدی به ترتیب و به طور منظم، افزایش ظرفیت و بهره-برداری از خط با تضمین ایمنی امکان پذیر شده است. با نمایش رفتار پویای مدل، توسط نرم افزار مذکور نیز، این ادعا اثبات شده است که مسیرسازی جهت افزایش سرویس دهی بدرستی صورت گرفته است. نتایج تجربی نشان می دهد، مدل شبیه سازی شده در مقابل خنثی سازی مدل های زمانی، کمک و افزایش سرویس دهی خط را با رعایت ایمنی تضمین کرده است.

Keywords:

تضمین ایمنی , شبکه های پتری و سلسله مراتبی , افزایش سرویس دهی خط , HLPN