بررسی استفاده مجدد از لجن برگشتی واحد زلال ساز برای بهبود کارایی فرایند انعقاد و لخته سازی در تصفیه خانه آب

استفاده از مواد منعقدکننده و کمک منعقدکننده، به طور معمول برای حذف و ته نشینی بهینه کدورت و رنگ به کار برده می شود و حاصل آن تولید لجن رقیق حاوی مواد منعقدکننده، کمک منعقدکننده و بسیاری از مواد شیمیایی است که می توان بخشی از این لجن را به واحد انعقاد تصفیه خانه های آب برگشت داده و تا اندازه ای از مصرف بیشتر مواد منعقدکننده و پلی الکترولیت جلوگیری کرد. با شناسایی ساختار لجن و تاثیر آن بر روی پارامترهایی مانند کدورت و رنگ می توان مقدار استفاده از مواد منعقدکننده و کمک منعقدکننده را بهینه کرد. در این پژوهش پارامترهای جامدات کل، جامدات ثابت و جامدات فرار برای لجن برگشتی واحد انعقاد تصفیه خانه آب اندازه گیری شد و تاثیر آن بر مقدار استفاده شده از کلروفریک، پلی الکترولیت و میزان کاهش کدورت و رنگ بررسی شد. برای هر یک از پارامترهای تعیین شده تعداد ۳۰ مورد نمونه برداری از آب ورودی، آب خروجی و لجن برگشتی انجام شد. TS، FS و VS در بیشترین مقدار به ترتیب ۴/۸، ۲/۹۶ و ۴/۱۵ درصد و در این حالت میزان مصرف کلروفریک و پلی الکترولیت کمترین مقدار مصرف معادل ۳ و  mg/L۰۳/۰ بود. برای جامدات لجن برگشتی در بالاترین مقدار خود بیشترین مقدار کدورت و رنگ آب ورودی NTU ۵۵ و TCU۱۹ اندازه گیری شد. بر اساس آزمون هم بستگی اسپیرمن افزایش TS، FS و VS میزان مصرف کلروفریک و پلی الکترولیت را کاهش می دهد. همچنین با افزایش جامدات لجن برگشتی میزان حذف کدورت و رنگ افزایش می یابد (۰۵/۰P<).

Keywords:

مواد منعقدکننده , کمک منعقدکننده , لجن , برگشت لجن , دفع لجن