طراحی و آزمون الگویی از رابطه نیرومندی من و سازگاری زوجین با میانجی گری خود میان بینی و تمایز یافتگی من در میان زوجین شهر شیراز

مقدمه: با توجه به افزایش فروپاشی نظام خانواده، محققان بر شناسایی عوامل موثر بر سازگاری زوجین که منجر به دوام خانواده می شود تمرکز نموده اند. بر همین اساس  هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی و آزمون الگویی از رابطه نیرومندی خود و سازگاری زوجین با میانجی گری خود میان بینی و تمایز یافتگی خود در میان زوجین شهر شیراز بود. روش: جامعه آماری شامل زوجین شهر شیراز بودند که ۲۵۰ نفر(۱۲۵ زن، ۱۲۵ مرد) از آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه­های تمایز یافتگی خود(۲۰۱۱)، نیرومندی خود (۱۹۷۵)، خود میان بینی (۲۰۱۱) وسازگاری زناشویی (۱۹۸۹)  پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر به کمک نرم افزار  SPSSوAMOS با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام شدند. یافته­ها: یافته­های پژوهش، نشان داد نیرومندی من هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم  از طریق تمایز یافتگی خود و خود میان بینی بر سازگاری زناشویی موثر است.  و الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است . نتیجه­گیری: این مدل  به دلیل تمرکز بر عوامل فردی در سازگاری زناشویی می­تواند نقش مهمی در کاهش تعارضات زناشویی داشته باشد به نحوی که ۴۰ درصد از سازگاری زناشویی  توسط متغیر­های مطرح شده در این مدل تبیین می­شود.

Keywords:

نیرومندی من , خود میان بینی , خود تمایزگری , سازگاری زناشویی. زوجین