ارزیابی کیفی آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستم های آبیاری تحت فشار
Publish place: Water Resources Engineering Journal، Vol: 15، Issue: 55
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 82
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WEJMI-15-55_008
تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1402
Abstract:
چکیده مقدمه: محدودیت منابع آب کشور و تشدید این محدودیت که ناشی از تداوم افزایش میزان تقاضا است، سبب گردیده تا حداکثر استفاده از منابع آب موجود و افزایش بهرهوری و درنتیجه افزایش تولید در واحد سطح مطرح گردد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفی آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستمهای آبیاری تحت فشار انجام گرفت. روش: برای ارزیابی کیفیت آب رودخانه دز از نظر کارایی در سیستم آبیاری تحت فشار ۷ ایستگاه سپید دشت سزار، سپید دشت زاز، تنگ پنج سزار، تنگ پنج بختیاری، دزفول، حرمله و بامدژ انتخاب شد. دادههای کیفی آب رودخانه دز، طی یک دوره ده ساله، از سازمان آب و برق خوزستان در سالهای ۹۳-۱۳۸۴ اخذ شد. یافته ها: ارزیابی کیفی آب با استفاده از نمودار پایپر نشان داد کیفیت آب در ایستگاه سپید دشت سزار، سپید دشت زاز و تنگ پنج سزار از نوع بیکربناته- کلسیمی میباشد. اما در ایستگاههای حرمله و بامدژ، غالب نمونهها در منطقه خنثی قرار میگیرند. نتایج نشان داد میزان شوری از بالادست رودخانه به سمت پاییندست افزایش مییابد؛ بطوریکه در ایستگاه بامدژ در ۹۵ درصد مواقع دارای محدودیت کم تا متوسط از نظر استفاده در آبیاری قطرهای است. با توجه به میانگین SAR و میانگین EC رودخانه دز فاقد محدودیت از نظر ایجاد مسئله نفوذ میباشد. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی (r) کاتیونها، بین ۶۷/۰ تا ۷۸/۰ و آنیونها از ۲۴۹/۰- تا ۶/۰ متغیر بود. از ایستگاه حرمله به سمت پایین دست، از نظر کلر، آب رودخانه دارای محدودیت کم تا متوسط در آبیاری بارانی میباشد. بیشترین محدودیت بیکربنات در ایستگاه سپید دشت زاز در ۵۰/۹۷ درصد مواقع از نظر استفاده در آبیاری بارانی مشاهده شد. بررسیها نشان داد میزان سدیم در ایستگاههای حرمله و بامدژ نسبت به ایستگاه دزفول به ترتیب ۱۳۴ و ۲۳۳ درصد رشد داشته است. همچنین در تمام ایستگاهها شاخص اشباع لانژیلر منفی است و رسوب کربنات کلسیم ایجاد نخواهد شد. نتیجه گیری: با ورود زهکشهای بسیار در پایین دست، به رودخانه دز مشاهده شد، در ایستگاههای حرمله و بامدژ با اینکه دبی افزایش یافته است، میزان EC، TDS، کاتیونها و آنیونها نیز افزایش یافته است. ورود این زهکشها در پایین دست رودخانه باعث شد از ایستگاه حرمله به سمت پاییندست، میزان کلر بیش از ۳ میلیاکیوالان بر لیتر شود که آب رودخانه دارای محدودیت کم تا متوسط در آبیاری بارانی از نظر کلر باشد. همچنین میزان سدیم از ایستگاه دزفول به بعد رشد چشمگیری دارد؛ به طوری که میانگین غلظت سدیم در ایستگاههای حرمله و بامدژ نسبت به ایستگاه دزفول به ترتیب ۱۳۴ و ۲۳۳ درصد رشد داشته است. یشترین محدودیت بیکربنات از نظر استفاده در آبیاری بارانی، در ایستگاه سپید دشت زاز به میزان ۵۰/۹۷ درصد مواقع مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان داد در تمام ایستگاههای مورد مطالعه شاخص اشباع لانژیلر منفی است و رسوب کربنات کلسیم ایجاد نخواهد شد. نشان داد بیش از ۹۹ درصد نمونههای اندازهگیری شده در کلاس C۲ و C۳ قرار دارند.
Keywords:
Authors
سعید آزیش
Former MSc Student of Department of Water Engineering and Sciences, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
علی عصاره
Assistant Prof. of Department of Water Engineering and Sciences, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
داود خدادادی دهکردی
Assistant Prof. of Department of Water Engineering and Sciences, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :