بررسی تأثیر پارامترها در پایداری زمین لغزش روستای گوگرد خوی

پارامترهای ژئوتکنیکی یکی از عوامل مورد نیاز جهت تحلیل دقیق پایداری شیروانیها میباشد. چنان چه بتوانیم با مدل کردن شرایط واقعی شیروانیها، حساسیت پایداری به پارامترهای مختلف را به صورت آماری به دست آوریم، می توانیم با استفاده از این اطلاعات ضرایب اطمینان رانسبت به پارامترهای مذکور استخراج نماییم. در این تحقیق اثر وزن مخصوص و زاویه اصطکاک داخلی و چسبندگی به عنوان پارامترهای ژئومکانیکی روی پایداری زمین لغزش روستای گوگرد واقع در 45 کیلومتری جنوب غرب خوی با نرم افزار Slide 5.0بررسی شده است. زمین لغزش گوگرد یک زمین لغزشی است با مساحت 150 هکتار و با جنس لایه های لغزیده متشکل از یک لایه سطحی ماسهای حاوی مقدار زیادی سیلت تا عمق 3 متر و سپس لایه شنی رس دار است. نتایج به دست آمده از بررسیها نشان دهنده آن است که با افزایش وزن مخصوص، زاویه اصطکاک داخلی و چسبندگی، ضریب اطمینان زیاد می شود و بیشترین میزان تأثیر در افزایش چسبندگی وکمترین میزان تأثیر در افزایش وزن مخصوص میباشد. همچنین نتایج تحلیل پایداری و آنالیزحساسیت نسبت به آب زیرزمینی نشان دهنده تأثیر مستقیم آب بر میزان عددی پارامترهای ژئوتکنیکی خاک است و بیشترین تأثیر آب زیرزمینی روی وزن مخصوص مصالح شیروانی قابل مشاهده است. با توجه به نتایج تحلیل های به دست آمده، افزایش سطح آب زیرزمینی و اشباع شدن شیروانی به صورت افزایش فشار آب منفذی و افزایش بار مصالح در دامنه به عنوان عامل محرک زمین لغزش گوگرد شناخته می شود

Keywords:

پارامترهای ژئومکانیکی , پایداری استاتیکی , زمین لغزش گوگرد , خوی