مقایسه تاثیر تثبیت با بنتونیت و لیگنوسولفونات، بر کاهش فرسایش پذیری مصالح درسدهای خاکی

فرسایش داخلی دومین عامل اصلی تخریب سدهای خاکی پس از سرریز شدن آب از تاج سد می باشد. از اینرو مهم است که مقاومت فرسایشی خاک ها با استفاده از تکنیک های موثر و با هزینه های مناسب، بهبود داده شود. یکی از کارهای موثر جهت جلوگیری از فرسایش داخلی درسدهای خاکی، استفاده از تثبیت کننده ها جهت اصلاح پتانسیل فرسایش خاک ها می باشد. در این تحقیق از بنتونیت و یک ماده شیمیایی بر پایهلیگنین، لیگنوسولفونات جهت اصلاح فرسایش پذیری ماسه رس دار کائولینیتی استفاده شده است. بدین منظور ماسه رس دار کائولینیتی بصورت مجزا و سپس اختلاط با درصدهای مختلف بنتونیت و لیگنوسولفونات، مورد آزمایش فرسایش در هد های مختلف قرار گرفته است. نتایج نشان می دهدکه، لیگنوسولفونات در گرادیان های هیدرولیکی بالا عملکرد بهتری نسبت به بنتونیت در کاهش فرسایش پذیری مصالح را دارا می باشد.

Keywords:

فرسایش داخلی , سد های خاکی , تثبیت کننده ها , بنتونیت , لیگنوسولفونات