بررسی اثرگذاری سیاست های کم کربن بر بهبود کارآیی انرژی در شهر آزمایشی

سیاست شهر کم کربن (LCCP ) یک مدل جدید حاکمیت زیست محیطی است که برای دستیابی به کربن صفر، ترویج توسعه شهرهای کم کربن و مقابله با تغییرات اقلیمی طراحی شده است. این مقاله با در نظر گرفتن سیاست LCCP به عنوان یک شوک خارجی، تاثیر این سیاست بر نوآوری فناوری سبز شهری و مکانیسم انتقال آن از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷ را بررسی می کند. با استفاده از روش "تفاوت در تفاوت" (DID)، نتایج زیر به دست می آیند: سیاست LCCP می تواند نوآوری فناوری سبز شهری را ترویج کند و نتایج از طریق یک سری آزمون های قوی بدست آمده است. تجزیه و تحلیل مکانیسم نشان می دهد که LCCP سطح نوآوری فناوری سبز را به دو روش بهبود می بخشد: این اقدام باعث تشویق دولت های محلی به افزایش سرمایه گذاری در زمینه تحقیق و توسعه می شود و صنایع آلوده کننده به آلودگی و مصرف انرژی را مجبور به به روزرسانی ساختارهای صنعتی می کند. علاوه بر این، استنتاج نیز نشان می دهد که ویژگی های مکانی شهری و شدت مقررات زیست محیطی تاثیر متفاوتی بر نوآوری فناوری سبز دارند و این تاثیر بیشترین اثر را در منطقه غربی دارد. بنابراین، سیاست گذاران باید استقلال دولت های محلی را به حرکت درآورند، سرمایه گذاری در صندوق های تحقیق و توسعه دولت های محلی را افزایش دهند و سعی کنند تا سیاست نمونه شهرهای پایین کربن را به سراسر کشور گسترش دهند تا تحول صنعتی را ترویج کنند.

Keywords:

کلمات کلیدی: سیاست شهر کم کربن , مقررات زیست محیطی , نوآوری فناوری سبز , روش تفاوت در تفاوت , تاثیر واسطه ای.