تحلیلی بر برنامه توسعه آمایش محیطی شهرستان های استان فارس با تاکید بر شاخص های آموزشی – فرهنگی

بررسی نظامند برنامه های مختلف آمایش در سطوح خرد و کلان می تواند به توسعه یکپارچه کمک نماید. شاخص های آموزشی-فرهنگی در برنامه آمایش محیطی دارای جایگاه ویژه ای هستند که جهت بهره وری از این شاخص ها، در ابتدا بایستی نسبت به شناخت وضعیت موجود و تحلیل الگوی آنها اقدام نمود. هدف این تحقیق بررسی شاخص های آموزشی-فرهنگی استان فارس بر اساس چارچوب آمایش محیطی است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده های سازمانی در بخش آموزش و فرهنگ است. تجریه و تحلیل در نرم افزار Excel و Arc GIS انجام شده است. جهت تحلیل از آمار سال ۱۳۹۰ و ۱۳۹۹ جهت مقایسه و روند بررسی شاخص ها استفاده شده است. در این تحقیق ۳۱ شهرستان بررسی شد. نتیجه نشان می دهد که شاخص پژوهش در استان فارس از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ یک روند کاهشی را داشته است. نرخ محرومیت استان در مقایسه سال ۱۳۹۰ و ۱۳۹۹ برابر با ۲۳۴/۰- منفی است. همچنین روند نرخ فقر از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ یک روند افزایشی بوده است. بیشترین نرخ فقر مربوط به شهرستان کازرون با ۱۴/۱۱ درصد بوده است. بین شاخص تعداد فارغ تحصیلان با شاخص تعداد افراد تحصیل کرده دارای شغل، رابطه ای وجود ندارد. علاوه بر این بررسی شاخص نرخ سرانه کاربری آموزشی نشان می دهد که بیشترین نرخ سرانه کاربری آموزشی مربوط به شهرستان داراب با ۴/۷۲ درصد و کمترین مربوط به شهرستان آباده طشک با ۰۲/۰ بوده است. نتیجه تحلیل فضایی شاخص های آموزشی-فرهنگی در شهرستان های استان فارس با الگوریم موران نشان داد که میزان این شاخص برابر با ۰۲۶۴۷۱/۰- منفی بوده است. با توجه به مقدار p-Value، شاخص های آموزشی-فرهنگی در شهرستان های استان فارس از یک الگوی فضایی تصادفی پیروی می کنند.

Keywords:

آمایش , شاخص های آموزشی , فرهنگی , استان فارس