تحلیلی بر الگوی پراکنش کارگاههای صنعتی استان البرز در ارتباط با نقش شهرک های صنعتی برنامه ریزی شده و خودرو/خودجوش

الگوی استقرار جغرافیایی صنایع، موضوع بحث آمایش فضاست. مکان­گزینی صنایع بر اساس برنامه­ریزی و مدیریت فضایی نظام­مند و در قالب شهرک­های صنعتی، امکان اجرای سیاست­های حمایتی از اکوسیستم­های شکننده را فراهم می­آورد. هدف از این پژوهش، بررسی الگوی پراکنش کارگاههای صنعتی استان البرز در ارتباط با نقش شهرک­های صنعتی است. بررسی این موضوع با استفاده از منابع کتابخانه­ای و اسنادی مرتبط با موضوع پژوهش ممکن شد. جامعه آماری پژوهش، کارگاههای بالای ۱۰ نفر کارکن و بیش تر استان البرز است که مطابق با آمار سرشماری­های کارگاهی سال ۱۳۹۴، ۲۹۴۴ فقره کارگاه می­باشند. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش از سنخ پژوهش های توصیفی-تحلیلی است. در تحلیل پراکنش کارگاهها از مدل­های کمی نظیر، ضریب آنتروپی و تحلیل کیفی داده­ها استفاده شد. براساس یافته­های پژوهش، فاصله ضریب آنتروپی به دست آمده، با عدد ۱ بسیار زیاد بوده و نشان دهنده توزیع نامتعادل کارگاههای صنعتی در سطح استان البرز است. الگوی سه­گانه­ای در استقرار کارگاههای صنعتی استان شناسایی شد. دو سوم از کارگاههای استان به صورت منفرد شکل گرفته­اند. از ۱۵ شهرک صنعتی فعال شناسایی شده استان؛ ۱۲ شهرک به صورت خودجوش/خودرو شکل گرفته­ و بعدا به عنوان شهرک صنعتی مصوب شده­اند. استقرار بی­برنامه شهرک­های صنعتی و پراکندگی کارگاهها در پهنه­های مسکونی و کشاورزی استان، مشکلات زیست محیطی متعددی برای منطقه به بار آورده است.

Keywords:

کارگاههای صنعتی , مکانیابی , شهرک های صنعتی برنامه ریزی شده , شهرک های صنعتی خودجوش/خودرو