ارزیابی ساختاری و زیستی داربست زیست تخریب پذیر نانوکامپوزیتی الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون/نانورس به منظورکاربرد در مهندسی بافت نرم

داربست های مهندسی بافت، چارچوبهای ساختاری و زیستی هستند که از رشد، تکثیر و تمایز سلول ها در بدن حمایت میکنند. در این میان، داربستهای نانوالیافی به شکل مناسبی ازلحاظ مکانیکی و زیستی از ماتریس خارج سلولی تقلید می کنند. این داربستها نقش موثری در بازسازی و ترمیم بافت ایفا می کنند. یکی ازروشهای تهیه داربست های نانو الیافی با خواص دستکاری شده، افزودن نانو ذرات به زمینه پلیمری ( نانوکامپوزیت) میباشد. در این پژوهش، الیاف یکدست و فاقد بید از جنس پلی کاپرولاکتون تقویت شده با نانورس با درصدهای %۰.۱ تا %۱۰ وزنی توسط روش الکتروریسی تهیه شد. نتایج بدست آمده نشان از توزیع یکنواخت و پیوسته نانوذرات رس در سراسر الیاف میباشد که با آنالیز EDS اثبات شد. مرفولوژی، تخریب، رفتار مکانیکی، تخلخل، آبدوستی و میزان جذب پروتئین نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، میزان زنده مانی، رشد، تکثیر و تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمال مشتق از بافت چربی موش برروی داربستها مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن فاز نانورس به فاز پلیمری باعث کاهش قطر الیاف، بهبود خواص مکانیکی، افزایش آبدوستی و افزایش سرعت تخریب شد. افزون بر موارد ذکر شده، حضور نانوذرات رسی در بستر پلی کاپرولاکتون به شکل قابل توجهی موجب افزایش رشد و تکثیر سلولها شد و میزان تمایز سلولهای چربی را نیز افزایش داد. درمجموع، نتایج نشان میدهد میتوان از داربستهای الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون تقویت شده با نانوذرات رسی در کاربردهای مهندسی بافت نرم استفاده کرد.

Keywords:

داربستهای الکتروریسی شده , پلی کاپرولاکتون , هیدروکسید های دوگانه لایه ای.