سنتز نانوذرات اکسیدروی به روش احتراقی محلول و بررسی اثر سوخت بر خواص نورتابی و مورفولوژیکی آن

هدف از این پژوهش سنتز نانو ذرات نورتاب اکسیدروی به روشهای مختلف و بررسی خواص نوری و مورفولوژیکی بر اساس نوع سنتز است. بر این اساس نانوذرات اکسید روی به سه روش همرسوبی، پلییول سنتز احتراقی شدند. در نمونه احتراقی به منظور بررسی اثر سوخت بر خواص نوری نمونه ها از سوختهای متداول نظیر گلایسین ، گلوکز، سیتریک اسید و اوره استفاده شد. همچنین به منظور مقایسه و با حفظ شرایط از احتراق حالت جامد ذرات اکسیدروی از پایه فلزی نیز استفاده شد. نتایج حاصل از الگوی پراش اشعه ایکس نشان داد همه نمونه های سنتز شده به غیر از نمونه سنتز شده با سوخت سیتریک اسید دارای ساختار کریستالی اکسیدروی وورتزیتی هستند. در تصاویر گرفته شده از میکروسکوپ الکترونی روبشی مورفولوژی ذرات سنتز شده به روش احتراقی بر اساس نوع سوخت مورفولوژهای متعددی از ورقهای تا کروی و ستارهای مشاهده شد. در نمونه های سنتز شده به روش احتراقی تنها سوخت گلایسین ذراتی در مقیاس نانومتری را تشکیل داده بود پیوندهای موجود در نمونه ها نشان دهنده مقادیر زیاد کربن باقی مانده ناشی از فرایند احتراق بود که با انجام عملیات حرارتی از شدت این پیکها کاسته شد. در بررسیهای نورتابی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر مشخص شد نورتابی در نمونه های احتراقی بیشترین بازده نوری متعلق به نمونه احتراقی سنتز شده با گلایسین بود که این امر به چگالی بالای نقص در شبکه به واسطه نوع سوخت و نوع سنتز نسبت داده میشود.