بررسی تاثیر سوخت و کمک سوخت بر تبلور فازی اکسیدهای منگنز سنتز شده بهروش سنتز احتراقی در محلول

روش سنتز احتراقی در محلول رو شی سریع و ساده برای به د ست آورن مواد نانو متخلخل ا ست. در مطالعه پیش رو با هدف سنتز اکسیدهای منگنز، از پیش ماده پرمنگنات استفاده گردید. برای سنتز، گلایسین، هگزامین، پلی اتیلن گلیکول و هیدرازین به عنوان سوخت و آب اکسیژنه، نیتریک اسید، کلریدریک اسید و آمونیم نیترات به عنوان کمک سوخت استفاده گردید. از نیتریک اسید و آمونیاک برای تنظیم پی هاش ا ستفاده شد. تمامی سنتز ها در در شرایط ا ستوکیومتری و نسبت سوخت به اکسیدکننده((F/O برابر با ۱ و ۰/۷۵ و ۱/۲۵ انجام گردید. نتایج بررسی ترمودینامیکی نشانگر دما آدیاباتیک بین ۱۱۰۰ تا ۳۱۰۰ درجه سانتیگراد است. بالاترین دمای آدیاباتیک با پلی اتیلنگلیکول و نیتریکاسید به دست آمده است. نتایج آنالیز XRD نشانگر تشکیل درصدهای مختلفی از اکسید های منگنز و اکسید پتاسیم در شرایط مختلف است. بیشترین میزان اکسیدهای منگنز در حضور سوخت پلیاتیلن گلیکول، با استفاده از کمک سوخت نیتریکاسید ، به میزان ۶۰ درصد از فاز بلورین ۳۰ درصد از مجموع کل فاز ها بوده است. بیشترین بازده سنتز مربوط به استفاده از سوخت پلی اتیلن گلیکول، با کمک سوخت نیتریکاسید، و برابر با ۶۰ درصد بود. مطالعه پیشرو نشانگر سنتز موفقت آمیز اکسیدهای منگنز و اکسید پتاسیم از پیش ماده پرمنگنات بوده است.

بررسی تاثیر سوخت و کمک سوخت بر تبلور فازی اکسیدهای منگنز سنتز شده بهروش سنتز احتراقی در محلول Keywords:

سنتز احتراقی , پرمنگنات , اکسیدها منگنز , نانوذرات , پارامترهای کریستالوگرافی