ارائه یک مدل کاربردی جهت ارزیایب ریسک خطوط لوله نفت و گاز

خطوط لوله نفت و گاز یک از ارکان اساسی فرایند انتقال به شمار می روند، با توجه به گستردگی این خطوط در مناطق مختلف تاسیساتی و یا حتی مسکونی و همچنین پتانسیل بالای آسیب پذیری، ایمنی خطوط لوله از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به آمار موجود در صنعت نفت، عمده علل حوادث مربوط به خطوط لوله درچندین سال اخیر را می توان به شرح ذیل برشمرد: - خوردگی (داخلی و خارجی) - نقص و فرسوده بودن خطوط و تجهیزات - عوامل خارجی (اختلال توسط شخص ثالث، انفجار بمب و …) - عوامل مکانیکی بدیهی است که هر یک از حوادث مربوط به خطوط لوله کلیه ارکان تولید اعم از نیروی انسانی، تولید، تجهیزات و محیط زیست را به نوعی تحت تاثیر قرار می دهند. از طرفی هدر رفتن بخشی از مواد ارزشمند که جزء محصولات و یامواد اولیه ما به شمار می روند، از لحاظ اقتصادی ناخوشایند بوده و از طرف دیگر هزینه های هنگفتی را در جهت جایگزینی تجهیزات صدمه دیده و تعمیر و تعویض خطوط لوله، پاکسازی محیط زیست و ... را به شرکتها تحمیل می کند. بنابراین با توجه به موارد ذکر شده و اهمیت بالای ایمنی خطوط لوله، ضروری است که برنامه هایی در راستای شناسایی و مخاطرات موجود طرح ریزی شده و راهکارهایی مناسب جهت پیشگیری از حوادث اتخاذ گردد.