سنجش میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمان با استفاده از تکنیک ادغام
Publish place: Journal of Regional Planning، Vol: 9، Issue: 33
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 79
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JZPM-9-33_005
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402
Abstract:
رشد شتابان جمعیت و توسعه فیزیکی مناطق، همواره توزیع بهینه خدمات عمومی را با مشکل مواجه ساخته است. این امر منجر به عدم تعادل فضایی مناطق در گذر زمان شده است. هدف پژوهش حاضر «سنجش میزان توسعه یافتگی شهرستانهای استان کرمان» در دو برهه زمانی کاملا متفاوت (۱۳۹۰ و ۱۳۹۴) میباشد. رویکرد حاکم بر این پژوهش، توصیفی و تحلیلی است و ماهیت آن میتواند کاربردی باشد. بدین منظور داده های آماری موردنظر، از سازمان های مربوط اخذ و جهت سنجش داده ها از پرسشنامه ای در قالب نظرات خبرگان و صاحب نظران امر استفاده شده است. در این پژوهش شهرستانهای استان بر اساس ۴۸ مولفه در قالب هشت شاخص کلی (بهداشتی، آموزشی، فرهنگی، جمعیتی، اشتغال، زیربنایی، خدمات شهری و کشاورزی و دامداری) که با استفاده از مدل تصمیمگیری چندمعیاره تاپسیس صورت پذیرفت. جهت وزن دهی ترکیبی شاخصهای پژوهش، از مدلهای ویکور وAHPF استفاده شد. در نهایت جهت ترکیب مدلهای فوق از روش ادغام استفاده گردید. همچنین مقایسه وضعیت شهرستانهای استان کرمان از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ به لحاظ وضعیت توسعهیافتگی بیانگر آن است که تمامی شهرستانها تغییرات محسوسی نداشته و در همان سطح باقی مانده است به جز شهرستان زرند که در سال ۱۳۹۰ که براساس وزن به دست آمده در دو مدل فازی برابر با (۰.۰۴۵) و ویکور (۰.۸۱۱) در سطح نامطلوب قرار داشته که در سال ۱۳۹۴ به رده نسبتا مطلوب و با وزن فازی (۰.۰۴۲) و وزن ویکور (۰.۷۹۹/) ارتقا یافته است. در انتها جهت از بین رفتن اختلاف رتبه ها در مدلهای مذکور و با ترکیب روشهای وزن دهی از مدل ادغام استفاده شده است. نتایج این مدل نشان میدهد: شهرستانهای استان کرمان در سطوح مختلف برخورداری قرار گرفته اند. به طوریکه شهرستانهای کرمان، جیرفت و رفسنجان به ترتیب رتبههای اول تا سوم و بدون تغییر در هر دو دوره زمانی در سطح بالای برخورداری قرار گرفته و شهرستان های فهرج، نرماشیر، ریگان و قلعه گنج محروم ترین مناطق شناخته می شوند.
Keywords:
Authors
حمدالله سجاسی قیداری
دانشگاه فردوسی مشهد- دانشکده ادبیات. گروه جغرافیا
علی شهدادی
استادیار گروه جغرافیای دانشگاه جیرفت
مهدی میرزاده کوهشاهی
استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه هرمزگان
سید رضا حسینی
دانشجوی دکتری برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی بیون
کارشناس ارشد آمایش دانشگاه هرمزگان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :