تحلیل فضایی توزیع شاخص های رشد هوشمند شهری در سطح محلات مورد: شهر ملایر

در دو دهه گذشته راهبرد رشد هوشمند در چارچوب نظریه توسعه پایدار شهری و حمایت از الگوی شهر فشرده بنا شده است. در حقیقت، توجه به شهر فشرده و رشد هوشمند به عنوان یکی از راه­های رسیدن به این فرم شهری، به دلیل آثار نامطلوب الگوهای توسعه پراکنده در زمینه های سیاسی و زیست محیطی به صورت وسیعی افزایش یافته است. در این راستا هدف از این پژوهش، تحلیل فضایی توزیع شاخص­های رشد هوشمند در محلات شهر ملایر می­باشد. بدین منظور ۱۸ محله از لحاظ شاخص­های زیربنایی در قالب ۸۲ شاخص قابل سنجش بررسی شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از مدل آنتروپی شانون تعمیم­یافته، تکنیک ویکور (Vikor)، ضریب همبستگی پیرسون در قالب نرم­افزارهای GIS و SPSS استفاده شده است. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که توزیع فضایی شاخص­های رشد هوشمند شهری در محلات ۱۸ گانه شهر ملایر یکسان نبوده و بین محلات فاصله­ زیادی وجود دارد. بر این اساس محله­های ۱۷، ۱، ۱۴، ۴، ۳، ۱۶، ۱۸، ۱۱، ۹، ۱۰، ۱۲، ۱۳ به ترتیب بیشترین برخورداری را از شاخص­های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی رشد هوشمند شهری را دارا می­باشند و این شاخص­ها در محلات ۷،۸،۶،۲،۵،۱۵ به ترتیب کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده­اند. نتایج دیگر پژوهش نشانگر این است که بین شاخص­های رشد هوشمند در شهر ملایر و میزان جمعیت آنها تقریبا رابطه و همبستگی مثبتی وجود دارد. بطوری­که میزان برخورداری از شاخص­های رشد هوشمند شهری و جمعیت شهر ۵۱۲/۰ و در سطح ۰۰۷/۰ از لحاظ آماری معنادار است. پس در حالت کلی می­توان نتیجه­گیری کرد که در شهر ملایر امکانات و زیرساخت­های رشد هوشمند شهری به سمت محلاتی سوق دارد که از جمعیت بیشتری برخوردارند.

Keywords:

توزیع فضایی , محلات شهری , شاخص های رشد هوشمند , تکنیک ویکور , شهر ملایر