تاثیر خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای و رفتارهای کاری نوآورانه با نقش میانجی نشاط کاری معلمان ابتدایی شهر آبادان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای و رفتارهای کاری نوآورانه با نقش میانجی نشاط کاری معلمان ابتدایی شهر آبادان و ارائه مدل معادلات ساختاری بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان مرد (۳۴۴) و زن (۴۹۳ نفر) ابتدایی شهر آبادان با تعداد ۸۳۷ نفر تشکیل دادند که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان تعداد ۲۴۰ نفر از معلمان (۱۳۷ زن و ۱۰۳ مرد) با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی شغلی معلمان اسچانن، موران و وولفولک (۲۰۰۱)، پرسشنامه توسعه حرفه ای دراموند و یانگ (۲۰۱۰)، پرسشنامه رفتارهای کاری نوآورانه جانسن (۲۰۰۳) و پرسشنامه نشاط کاری کروف (۲۰۰۳) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه براساس روایی محتوایی با روش CVR و CVI مورد تایید قرار گرفت. همچنین پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۰۴/۰، ۸۷۳/۰، ۷۲۱/۰ و ۷۹۵/۰ برآورد گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای۲۳ SPSS و LISREL۸.۸ صورت گرفت. یافته های بدست آمده نشان داد که تاثیر غیر مستقیم خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای از طریق نشاط کاری و تاثیر غیر مستقیم خود کار آمدی شغلی بر رفتار نوآورانه از طریق نشاط کاری بیشتر از تاثیر مستقیم آن بوده است.

Keywords:

خود کار آمدی شغلی , توسعه حرفه ای , رفتار نوآورانه , نشاط کاری