تحلیل عوامل و راهکارهای افزایش سطح ظرفیت وجودی انسان در زیست اخلاقی از منظر نهج البلاغه

نظام اخلاقی از منظر نهج البلاغه در سه بخش، شاخصه های فردی و اجتماعی و سیاسی قابل بررسی می باشند. اخلاق فردی شامل ویژگی ها و رفتارهای منحصربه فرد هر یک از افراد جامعه به تنهایی می شود به عنوان مثال می توان از خدامحوری و نفی دنیاپرستی نام برد. شاخصه های نظام اخلاق اجتماعی دسته ی دیگری از شاخصه های مطلوب هستند، که افراد در برخورد با یکدیگر باید رعایت نمایند. انسان موجودی اجتماعی است و برای این که بتواند در اجتماع زندگی بهتر داشته باشد، ناگزیر به عملی نمودن شاخصه هایی مانند نفی حسادت ورزی و. . . در زندگی خویش است. بعد دیگر اخلاق در نظام اخلاقی اسلامی، شاخصه های نظام اخلاقی سیاسی است و منظور از این شاخصه ها مانند حقوق مداری و عدالت محوری، اصول هستند که به اخلاقی نمودن سیاست در راه و روش کمک می کند و همچنین مجموعه ای از بایدها و نبایدهاست که بر رفتار سیاسی انسان ها تاثیرگذار است. بدون شک التزام به شاخصه های مطلوب نظام اخلاقی در سه بعد فردی و اجتماعی وسیاسی در ابتدای امر سعادت فرد و در افقی بلندتر سعادت جامعه و بشریت را تضمین می نماید.

Keywords:

افزایش سطح ظرفیت , وجودی , انسان , نهج البلاغه , زیست اخلاقی.