داربست کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون- هیدروکسی آپاتیت: بررسی تاثیر درصد ذرات هیدروکسی آپاتیت و مقایسه ذرات با سایز نانومتری و میکرومتری و اثر آن ها بر خواص مکانیکی و زیست تخریب پذیری داربست

در این پژوهش، تاثیر اندازه ذرات هیدروکسی آپاتیت بر خواص مکانیکی و زیست­ تخریب پذیری داربست کامپوزیتی    پلی­کاپرولاکتون/هیدروکسی آپاتیت انجام شد. داربست­های کامپوزیتی با استفاده از دو نوع پودر هیدروکسی آپاتیت نانومتری (تهیه شده به روش سل - ژل) و میکرومتری تجاری،به روش لیچینگ ذره­ای تهیه شدند. سه مقدار متفاوت برابر ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد وزنی از پودر هیدروکسی آپاتیت نانومتری و میکرومتری برای تهیه داربست به پلی­کاپرولاکتون اضافه شد. شناسایی ساختار فازی با روش پراش پرتو ایکس (XRD)، مطالعه ریخت شناسی با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، شناسایی گروههای عاملی با طیف­سنجی فروسرخ با تبدیل فوریه (FTIR) انجام گرفت. هم­چنین، رفتار زیست­تخریب­پذیری داربست با قرار دادن نمونه­ها به مدت ۳۰ روز در محلول فسفات بافر سالین (PBS) و اندازه­گیری تغییرات وزن و pHآن­ها بررسی شد. خواص مکانیکی داربست­ها نیز با استفاده از دستگاه آزمون استحکام فشاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که داربست­های تهیه شده با پودر نانومتری دارای استحکام فشاری بیش­تری در مقایسه با داربست­های تهیه شده با پودر میکرومتری بود. با افزایش درصد تقویت­کننده بیش از ۱۰ درصد وزنی، استحکام فشاری کاهش یافت. با افزایش مقدار هیدروکسی آپاتیت و گذشت زمان، مقدار تخریب داربست ها افزایش یافت و نرخ تخرب پذیری داربست­های تهیه شده با پودر نانومتری بهتر از داربست­های تهیه شده با پودر میکرومتری بود

Keywords:

هیدروکسی آپاتیت , پلی کاپرولاکتون , داربست کامپوزیتی , زیست تخریب پذیری , مهندسی بافت