بررسی تاثیر مواد پایدارکننده و فعال کننده سطحی بر مورفولوژی و سختی پوشش کامپوزیتی الکترولس Ni-P/nano TiO۲‬‬‬

در این مطالعه ابتدا پوشش Ni-P/nano TiO۲ با محلول تجاری بر روی زیرلایه آلومینیومی اعمال و ویژگی های مختلف آن مورد بررسی قرار گرفت. سپس با افزودن فعال کننده سطحی SDS خواص این پوشش مطالعه شد. بعد از آن تاثیر پایدارکننده Thiourea بر روی پوشش ارزیابی و پس از آن، به بهینه سازی غلظت نانوذرات TiO۲ و دور همزن برای حصول بیش­ترین سختی در پوشش پرداخته شد. در آخر با استفاده همزمان پایدارکننده و فعال کننده سطحی تاثیر آن بر روی مورفولوژی و سختی پوشش مورد بررسی و نتایج با حالت­های قبل مقایسه شد. نتایج نشان داد استفاده از محلول تجاری بدون هیچ نوع ماده افزودنی برای اعمال ذرات TiO۲ مناسب نیست و محلول در مدت زمان کمی ناپایدار می­گردد. با اعمال فعال­کننده سطحی SDS پایداری محلول اندکی بهبود پیدا کرد لکن سختی پوشش کاهش می یابد (HV ۳۴۵) که دلیل این موضوع ایجاد ساختار گل کلمی و وجود تخلخل زیاد در پوشش است. با اعمال پایدارکننده Thiourea علاوه براینکه مشکل پایداری محلول مرتفع گردید، سختی پوشش نیز افزایش یافت. سختی در این حالت به مقدار بیشینه HV۷۹۲ رسید. نرخ پوشش دهی و درصد حضور نانوذرات  TiO۲در این حالت به ترتیب مقادیر µm/h۱۹ و ۸/۳ درصد وزنی اندازه­گیری شد که در میان همه پوشش­ها بیشینه مقدار است. در نهایت نیز مشخص شد اعمال همزمان پایدارکننده و فعال کننده سطحی باعث کاهش کیفیت پوشش خواهد شد.

Keywords:

الکترولس , TiO۲ , فعال کننده سطحی , پایدارکننده , میکروسختی , مورفولوژی