امکان سنجی بکارگیری اصول نوشهرگرایی در بازآفرینی پایدار محلات ناکارآمد و مساله دار شهری با تاکید بر رشد هوشمند (مورد پژوهی: بخش مرکزی شهراهواز)

امروزه بافت­های ناکارآمد و مساله دار شهری به عنوان یکی از معضلات شهرها جلوه­گر شده­اند. از این­رو برای رسیدن به شهری کارا و منسجم می­بایست وضعیت این بافت ها ساماندهی شود. در این راستا پژوهش حاضر به دنبال بازآفرینی پایدار بخش مرکزی شهر اهواز با توجه به اصول نوشهرگرایی و رشد هوشنمند است. روش اتخاذ شده در این پژوهش تحلیلی-توصیفی و با هدف کاربردی است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز به دو شیوه اسنادی-کتابخانه ای (رجوع به طرح ها و تحقیقات صورت گرفته در محدوده و تحقیقات مرتبط با موضوع و مراجعه به ادارات و شرکت های دخیل در محدوده و...) و میدانی- پیمایشی (توزیع پرسشنامه، انجام مصاحبه و مذاکره با ساکنین و مسئولین، برداشت های میدانی مبتنی بر مشاهده و ...) صورت گرفته است. تعداد ۳۰۰ پرسشنامه با استفاده از روش کوکران برآورد، توزیع و جمع­آوری گردید. نرم­افزار بکار برده شده Expert Choice و روش تحلیل مورد استفاده، تحلیل سلسله­مراتبی AHP و SWOT می باشد.  یافته ها نشان می­دهد که  در بین شاخص های نوشهرگرایی تقویت فضای سبز عمومی، ساماندهی دسترسی­ها، تنوع مسکن، تنوع معماری و زیبایی شناسی دارای بیشترین اهمیت هستند. همچنین نتایج حاصل از اجرای مدل سلسله مراتبی AHP نشان داد که در بین سه شاخص هویت، کیفیت کالبدی و ساماندهی دسترسی­ها، شاخص ساماندهی دسترسیها اهمیت بیشتری نسبت به دو شاخص دیگر، از نگاه کارشناسان برخوردار می باشد.

Keywords:

رشد هوشمند , نوشهرگرایی , مدل سلسله مراتبی , بافت فرسوده , اهواز