پارادایم توسعه کیفی مراکز رشد دانشگاه های کشور

این پژوهش با هدف تعیین مدل توسعه کیفی مراکز رشد دانشگاه های کشور با استفاده از سنت پژوهش کیفی داده بنیاد و با رویکرد سیستماتیک اشتراوس وکوربین و با منطق پارادایمی انجام شد .حوزه این پژوهش مصاحبه های انجام شده با مدیران مراکز رشدکشور به تعداد ۱۵مصاحبه باز بود. نمونه گیری ازطریق روش نظری و با توجه به نوع کدگذاری صورت گرفت که تحلیل داده ها برمبنای سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام شد. از تحلیل مصاحبه ها در مرحله کدگذاری از۲۰۴ مفهوم، درمرحله کدگذاری محوری۶۰ مقوله فرعی و در مرحله کدگذاری انتخابی۲۳ مقوله اصلی دسته بندی شد. نتایج پژوشه نشان داد:  شرایط علی پارادایمی توسعه کیفی مراکز رشد دانشگاه ها شامل ۶ مولفه اصلی(بستر سازمانی،عوامل آموزشی، عوامل مالی، الگوهای ارتباطی، کار تیمی اثربخش، تحقیقات بازار) بوده است. شرایط زمینه ای شامل ۳ مقوله اصلی(کارکرد، اقتصاد، قوانین). بستر و شرایط مداخله گر شامل۴ مقوله اصلی(حمایت، توانمندسازی، نگرش،تحلیل رفتار متقابل)، راهبردهای پارادامی شامل۵ مقوله های اصلی(تمایز، پاداش، جاذبه علمی، توسعه ایده پردازی، پشتیبانی مالی)، پیادمدهای پارادایم توسعه کیفی شامل ۵ مقوله اصلی(اشتغال غنی و تقویت شده، رشد کارآفرینی، مدیریت استعداد، بازاریابی علمی) بود. در نهایت نظریه اولیه مدل توسعه کیفی مراکز رشد دانشگاه های کشور بر اساس مقوله های یاد شده به صورت الگوی مفهومی تدوین گردید.

Keywords:

توسعه کیفی مراکزرشد , نظریه داده بنیاد , مدل پارادایمی , الگوی مفهومی