نقش پرستار در ارتقاء سلامت سالمندان مبتلا به آلزایمر

مقدمه و هدف: ترکیب جمعیت در تمام کشورها به سرعت در حال تغییر است و نتیجه امر این است که اکنون شمار فزاینده ای ازسالمندان در تمام کشورهای جهان وجود دارد. سالمندان در معرض خطر بالاتر خودکشی و علائم روانی هستند. اگر حالات و علائم در سالمندان به موقع تشخیص داده نشود ممکن است به حالت برگشت ناپذیر که بستری شدن در موسسات را ایجاب میکند، تبدیل شود. هدف از این مطالعه، به علت اینکه بازتوانی سالمندان براساس اصول مراقبتی فردمحور در دمانس از بحثهای جدید در دنیا میباشد، توجه ما به این مطلب و کاربرد آن در ایران جلب گردید تا بتوانیم با پرسنل و امکانات موجود در ارائه مراقبت به سالمندان بخصوص بازتوانی این افراد براساس اصول مراقبتی فردمحور، قدمی نو و موثر برداریم.مواد و روش ها: این مقاله، یک مطالعه مروری می باشد که با توجه به نیاز سالمندان مبتلا به آلزایمر، بر آن شدیم تا مطالعات جدید در رابطه با بازتوانی این افراد را جهت ارتقای سلامت آنان مورد بررسی قرار دهیم.یافته ها: یک سری عوامل خطر ساز روانی اجتماعی سالمندان را نسبت به اختلالات روانی آسیبپذیرتر میسازند. این عوامل شامل: از دست دادن نقش های اجتماعی، از دست دادن خود مختاری، مرگ بستگان و دوستان، افت تندرستی، افزایش انزوا، محرومیت های مالی و کاهش عملکرد اجتماعی. اختلالات در سالمندان از نظر علائم، بیماریزایی و فیزیوپاتولوژی با اختلالات در جوان ها متفاوت هستند، لذا توجه بیشتری را میطلبد. پس از آرتریت، دمانس موجب بیشترین ناتوانی در سالمندان می گردد. دمانس سندرمی است که اختلال شناختی را بدون اختلال در سطح هوشیاری ایجاد میکند. همچنین منجر به ضعف حافظه، اشکال در محاسبه، حواسپرتی، تغییرات خلق و عاطفه، اختلال در قضاوت و تفکر انتزاعی،کاهش مهارت های زبانی و اختلال در جهتیابی میشود.۵۰ تا ۶۰ درصد بیماران مبتلا به دمانس از نوع دمانس آلزایمر هستندکه توجه بیشتری را به خود می طلبد.بحث و نتیجه گیری: شناخت بیماری ها و مشکلات سالمندان نیاز به معلومات تخصصی دارد. همراه کردن اصول مراقبتی پرستاری بیمار محور در توانبخشی سالمندان با اختلال آلزایمر و تمرکز برآن، اساس سازماندهی خدمات و ارائه مراقبت های پرستاری جهت ارتقاء سلامت سالمندان میباشد.

Keywords:

ارتقاء سلامت , سالمند , پرستار , آلزایمر