بررسی رابطه درک از ارتباط مادر با پرستار با برخی ویژگیهای جمعیت شناختی

مقدمه و هدف: مادران نوزادان نارس در طی بستری شدن نوزاد در بخش مراقبت ویژه، با منابع تنشزای زیادی روبرو میشوند. تولداین نوزادان نه تنها سلامت خود نوزاد را تهدید، بلکه درجات بالایی از فشار روانی را بر افراد خانواده به ویژه مادران، تحمیل مینماید. یکی از مشکلات عمده جوامع امروزی، ناتوانی در برقراری ارتبا ط صحیح میباشد. مادران از یک سو با محیط ناآشنای بخش و تغییر در نقش-های والدی و از سوی دیگر، نوع ارتباطات جدیدی را بهخصوص با پرستاران تجربه میکنند که این موضوع سلامت جسمی و روانی مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار میدهد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی درک از ارتباط مادران نوزاد نارس با پرستار در بخش مراقبت ویژه نوزادان با برخی ویژگیهای جمعیت شناختی آنها طراحی گردید.روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی بر روی ۲۱۸ مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستانهای استان بوشهر در سال ۱۴۰۱ میباشد. جمعآوری داده ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامه درک از ارتباط با پرستار رید و همکاران((۲۰۰۷ بهشیوه در دسترس انجام شد. داده ها، با استفاده از ۲۰ SPSS، آمار توصیفی و تحلیلی(رگرسیون خطی تک متغیره و چندمتغیره) در سطح معنیداری کمتر از ۰/۰۵ آنالیز گردید.یافته ها: میانگین و انحراف معیار درک از ارتباط با پرستار۶۲/۴۱ ±۱۰/۴۲ بود. آزمون آماری تی مستقل تفاوت معنادار آماری بین میانگین نمره حیطه های درک از ارتباط(موانع عمومی،ارتباط بین فردی ومشارکت) و ارتباط کل با وضعیت سکونت و بیمارستانهای مختلف نشان داد. میانگین نمره حیطه ارتباط بین فردی میان سه نوع تغذیه نوزاد تفاوت معناداری داشت.بحث و نتیجه گیری: نتایج مادران درک بالایی از ارتباط با پرستاران داشتند که این ممکن است بهعلت پاسخگویی مناسب به سوالات مادران، ارائه اطلاعات کافی و مشارکت آنها در امر مراقبت از نوزاد باشد. همچنین ارتباط بین فردی در مادرانی که تغذیه مستقیم از سینه، نسبت به مادرانی که تغذیه با شیر دوشیده خود یا شیرخشک داشتند، بالاتر بود که میتواند بهعلت تاثیر مشارکت مستقیم مادر در امر تغذیه نوزاد خود باشد. این موضوع میتواند بیانگر این باشد که در صورت برقراری ارتباط موثرتر بین مادر و پرستار حتی نوع نغذیه کودک نیز تغییر خواهد نمود و اقبال مادران به سمت تغذیه کودک با شیر خود بیشتر شده که در نهایت منجر به تسریع در بهبودی نوزاد، سلامت جسمی و روانی وی و مادر خواهد گردید. با توجه به اینکه حمایت و ارتباط پرستار بر توانایی مراقبتی والدین در هنگام، طول بستری و بعد از ترخیص در جهت ارتقاء سیر سلامتی کودک تاثیرگذار است توصیه میگردد مدیران پرستاری و سیاستگذاران سلامت، برنامه های آموزشی را برای پرستاران در جهت برقراری ارتباط موثر با والدین و در نهایت ارتقاء سلامت افراد جامعه فراهم نمایند. بهنظر میرسد مهارتهای بهبودیافته پرستاران برکاهش استرس والدین و ارتقای سلامت آنها و نوزادانشان در بخش مراقبت ویژه موثر باشد.

Keywords:

درک از ارتباط با پرستار , ویژگیهای جمعیتشناختی , مادران نوزادان نارس