بررسی کمپوست آزولا ، بیوچارهای آزولا و پوسته برنج، بر بهبود برخی ویژگی های شیمیایی خاک

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 39

This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EJSMS-13-4_001

تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1402

Abstract:

چکیدهسابقه و هدف: با توجه به دو معظل زیست محیطی که در سالیان گذشته گریبانگیر استان های شمالی کشور است، شامل حجم بالای پسماند پس از برداشت برنج و رشد بیرویه سرخس آبی آزولا و پسماند حاصل از جمع آوری آن از سطح آب ها، این پژوهش در راستای تولید اصلاح کننده های زیستی حاصل از این پسماندها و بررسی تاثیر آنها در بهبود و تقویت خاک های پیرامون تالاب انزلی انجام گرفت. از این رو کمپوست آزولا، بیوچار آزولا و همچنین بیوچار پوسته برنج به عنوان اصلاح کننده های زیستی تهیه گردیدند. سپس به بررسی تاثیر این سه اصلاح کننده بر برخی ویژگی های شیمیائی و غلظت برخی عناصر در خاک حاشیه تالاب انزلی پرداخته شد.مواد و روش‎ها: از خاک حاشیه تالاب انزلی نمونه برداری شد. تیمارهای اصلاح کننده بیوچار پوسته برنج و بیوچار آزولا به روش پایرولیز در دما و فشار بالا و در شرایط کمبود اکسیژن تولید گردید. پس از تولید تیمارهای اصلاح کننده (بیوچار پوسته برنج، بیوچار آزولا و کمپوست آزولا)، این اصلاح کننده ها در سه سطح صفر (شاهد)، ۲ و ۴ درصد جرمی، با خاک نمونه برداری شده مخلوط شدند. سپس نمونه ها در ظرف های انکوباسیون در بسته، برای مدت زمان ماند ۶ ماه انکوبه شدند. تیمارها در ۳ تکرار به صورت آزمایش فاکتوریل (با دو فاکتور) و در قالب طرح کامل تصادفی در گلخانه نگهداری شدند. در پایان دوره انکوباسیون، نمونه ها به آزمایشگاه شیمی خاک انتقال داده شدند. برخی ویژگی های شیمیائی خاک شامل اسیدیته، هدایت الکتریکی، گنجایش تبادل کاتیونی، درصد کربن آلی و فرم قابل دسترس عناصر کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، فسفر و نیتروژن کل اندازه گیری شد. یافته ها: تجزیه واریانس داده ها نشان داد، اثر نوع بیوچار، سطوح آن و اثر متقابل آنها بر تمامی ویژگی های مورد بررسی، در سطح ۱ درصد معنی دار بود. در بین تیمارهای اصلاحی، تیمار بیوچار آزولا بیشترین میزان فسفر (۱۷ درصد)، نیتروژن (۱۵ درصد)، سدیم (۲۰ درصد)، منیزیم قابل دسترس (۲۸ درصد)، درصد کربن آلی (۱۰ درصد) و pH (یک واحد) را نسبت به سایر تیمارهای اصلاح کننده ثبت نمود. پس از آن کاربرد کمپوست آزولا بیشترین افزایش پتاسیم قابل دسترس (۱۱ درصد)، هدایت الکتریکی (۶۰ درصد) و گنجایش تبادل کاتیونی (۲۳ درصد) را در پی داشت. بیشترین عملکرد تیمارهای اصلاح کننده در سطح ۴ درصد جرمی اختلاط شده تیمار با خاک مشاهده شد.نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان دریافت که با استفاده از اصلاح کننده های زیستی همچون انواع زغال های زیستی و کمپوست، علاوه بر کاهش حجم پسماند کشاورزی و تبعات آن (دپو کردن، دفن کردن و آتش زدن)، می توان از این معضلات به عنوان فرصتی در جهت اصلاح، تقویت و بهبود خواص شیمیایی خا ک ها استفاده نمود.

Authors

فاطمه باقری

دانشجوی دکتری بیولوژی و بیوتکنولوژی کشاورزی - دانشگاه آزاد خوراسگان اصفهان

ژیلا بهارلویی

استاد گروه خاکشناسی. دانشکده کشاورزی. دانشگاه آزاد اسلامی. ,واحد اصفهان (خوراسگان). اصفهان. ایران.

الهام چاوشی

هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

بنفشه خلیلی

استاد گروه خاکشناسی. دانشکده کشاورزی. دانشگاه صنعتی اصفهان. اصفهان. ایران.