پایش و پیش بینی خشکسالی در استان کرمان با استفاده از شاخص DI و پهنه بندی آن با روشهای زمین آماری
Publish place: Journal of Regional Planning، Vol: 4، Issue: 16
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 53
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JZPM-4-16_013
تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1402
Abstract:
خشکسالی یک پدیده آب و هوایی است که احتمال وقوع این پدیده در همهی نقاط کره زمین و با هر شرایط اقلیمی وجود دارد. پدیده خشکسالی یکی از مهمترین بلایای طبیعی است که بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز بسیاری مشکلات از جمله اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شده است. بر این اساس سیستمهای پایش در تدوین طرحهای مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است. آگاهی از وضعیت خشکسالی، با پیشبینی و پهنهبندی شدت خشکسالی میتواند خطر زیانهای ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. در این تحقیق استان کرمان به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روشهای کریجینگ، کوکریجینگ و معکوس فاصله در تهیهی نقشههای شدت خشکسالی رخ داده در استان کرمان با استفاده از شاخص دهکها میباشد. بدین منظور ۴۴ ایستگاه هواشناسی که دارای آمار بلندمدت و پایه زمانی مشترک ۲۰ ساله بودند، انتخاب گردیدند. سپس شاخصخشکسالی دهکها برای دوره آماری محاسبه گردید. نقشههای پهنهبندی خشکسالی برای سالهای ۱۳۶۷، ۱۳۷۲، ۱۳۷۸، ۱۳۷۹، ۱۳۸۱ و ۱۳۸۴ با استفاده از سه روش کریجینگ، کوکریجینگ و معکوس فاصله تولید شد. جهت تعیین کارآیی هر یک از این روشها از RMSE استفاده شد. از بین سه روش پهنهبندی، روش کریجینگ و کوکریجینگ به دلیل داشتن خطای RMSE پایینتر به عنوان مناسبترین روشها انتخاب گردیدند. نتایج این پژوهش نشان داد که شدیدترین خشکسالیها در سالهای ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ به وقوع پیوسته است.
Authors
مسعود بهشتی راد
استادیار منابع طبیعی و آبخیزداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان، سیرجان، ایران