بررسی راهکارهای افزایش اعتماد اجتماعی میان مدیریت شهری و شهروندان تهرانی (مطالعه موردی: مناطق۳،۷و۱۹ کلانشهر تهران)

گسترش روابط اجتماعی و تفکیک و تمایز فوق­العاده نقش­های اجتماعی در جوامع مدرن از یکسو و هم­چنین انتقال بسیاری از نقش­های خانواده و اجتماعات محلی به گروه­ها و نهادهای اجتماعی از سوی دیگر، سبب گردیده تا در میان انواع گونه­های اعتماد، اعتماد به نظام­های انتزاعی و نهادهای اجتماعی بعنوان عاملی در جهت برقراری مشارکت اجتماعی و پیشبرد مقاصد اجتماعی و اقتصادی به یکی از ضرورت­های زندگی اجتماعی مدرن مبدل گردد. این پژوهش، به بررسی مقدار اعتماد شهروندان تهرانی به مدیریت شهری و هم­چنین عوامل موثر برآن پرداخته است. تحقیق به روش پیمایشی صورت گرفته که جامعه آماری آن را شهروندان مناطق ۷،۳و ۱۹ شهر تهران به خود اختصاص داده­اند.نمونه­گیری به روش تصادفی، خوشه­ای و متناسب با حجم انجام گرفته و مقدار حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران به مقدار ۳۸۴ نفر تعیین شده است. ابزارگردآوری داده­ها، پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی و پایایی آن محاسبه و سپس اجرا گردیده است. یافته­های پژوهش نشان داد که: میزان اعتماد بین شخصی اکثریت پاسخگویان به کارگزاران شهرداری در حد پایین، میزان اعتماد نهادی آنها به مدیریت شهری در حد متوسط و در نهایت میزان اعتماد (کل) اغلب پاسخگویان به مدیریت شهری در حد متوسط به پایین می­باشد. هم­چنین در بین متغیرهای مستقل، متغیرهای عملکرد، پاسخگویی و شفافیت سازمانی مجموعا توانسته­اند تا (۵۹/۰)، متغیر وابسته اعتماد را تبیین کنند.

Keywords:

اعتماد اجتماعی , اعتماد نهادی , مدیریت شهری , وحدت هنجاری و شفافیت سازمانی , تهران