مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و روان درمانی مثبت گرا بر فشار مراقبتی و نارسایی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

تولد کودکی با کم توانی ذهنی در هر خانواده ای با نوعی تنش همراه است و در چنین موقعیتی مشکلات مربوط به مراقبت از فرزند کم توان ذهنی، والدین، به ویژه مادر را در معرض خطر ابتلا به آسیب روانی قرار می دهد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و روان درمانی مثبت گرا بر روی فشار مراقبتی و نارسایی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهرستان قائمشهر انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه این پژوهش شامل تمامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی مشغول تحصیل در مدارس استثنایی شهرستان قائمشهر در سال تصصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند که از بین آنها ۳۰ مادر به روش نمونه گیری هدفمند و به روش تصادفی در سه گروه آزمایش و کنترل (هر یک ۱۵ نفر) جای دهی شدند، شرکت کنندکان گروه های آزمایش تحت روان درمانی مثبت گرا و درمان شفقت به خود قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده شامل فشار مراقبتی (نواک و گوست،۱۹۸۹) و نارسایی هیجانی تورنتو (تیلور، بگبی و پارکر، ۱۹۹۴) بود. داده ها توسط نسخه ۲۲ نرم افزار SPSS و با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر آمیخته تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت و روان درمانی مثبت گرا توانسته اند به یک اندازه بر کاهش فشار مراقبتی و نارسایی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری موثر باشند. بر این اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر شفقت و روان درمانی مثبت گرا روش مناسبی برای کاهش فشار مراقبتی و نارسایی هیجانی ، فشار مراقبتی و نارسایی هیجانی می باشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر شفقت , روان درمانی مثبت گرا , فشار مراقبتی , نارسایی هیجانی , کودکان کم توان ذهنی