بررسی و تحلیل قابلیت های مزایای نسبی توسعه منطقه ای در بنادر شمال ایران با استفاده از تلفیق تکنیک های TOPSIS و ELECTRE

بنادر یکی از محورهای اصلی توسعه اقتصادی مناطق ­­اند؛ که دارای توان ­ها و فرصت ­های سرمایه­ گذاری فراوانی هستند. در واقع هر منطقه مزیت­ های متفاوت جغرافیایی و محیطی جهت توسعه را دارا است و همین امر سبب نابرابری در پیشرفت کشورها شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی، شناخت و تحلیل امکانات و توانمندی ­های جغرافیایی بنادر دریای خزر به منظور توسعه این منطقه است. روش تحقیق در این نوشتار از  نوع توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع اسنادی و هم چنین بهره­ گیری از تکنیک­های TOPSIS و ELECTRE است. به منطور وزن دهی معیارها نیز از مدل AHP استفاده شده است. پس از بررسی­های کلی و مقایسه معیارها، از میان بنادر شمال کشور که در محدوده­ ی دریای خزر واقع شده­ اند؛ سه بندر نوشهر و امیرآباد در استان مازندران و انزلی در استان گیلان به منظور انجام این پژوهش انتخاب شده ­اند. یافته­ های تحقیق نشان می­ دهد که بندر انزلی در میان سه بندر مورد مقایسه فوق در مرتبه اول اهمیت به لحاظ معیارهای مورد بررسی قرار گرفته است و به عنوان مناسب­ ترین بندر جهت توسعه  منطقه­ ی شمال کشور انتخاب شد.

Keywords:

اولویت بندی , توسعه منطقه ای , TOPSIS , Electre , بنادر شمال