در پژوهش حاضر به بررسی و تجزیه و تحلیل رابطه بین نسبت های سود آوری و
بازده سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. ا یده ی اصلی فرضیه های ارائه شده آن است که میان
نسبت های مالی م طرح شده و نرخ
بازده سهام رابطه معنی دار وجود دارد. در این پژوهش از نمونه گیری فرضیات بر اساس داده های مقطعی، ترکیبی، صنایع مختلف و اندزه شرکت ها آزمون شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل
داده های ترکیبی حاکی از آن است که نسبت های ROE و E/P رابطه ی معنی داری با
بازده سهام نداشته و نتایج
داده های مقطعی نشانگر آن بود که هیچ یک از متغیرهای مالی در دوره 9 ساله، رابطه ی مستمری با
بازده سهام ندارند. نتایج حاصل از داده های صنایع نشان داد که در صنایع ماشین آلات و تجهیزات، ماشین آلات و دستگاه های برقی و منسوجات هیچ گونه رابطه ی معنی داری بین متغیرهای مالی با
بازده سهام وجود ندارد. همچنین نتایج مرتبط با اندازه شرکت ها نشان می دهد که رابطه ی نسبت های E/P و G/P با
بازده سهام تنها در گروه شرکت ه ای کوچک معنی دار است. رابطه ضعیف بین متغیرهای مالی و
بازده سهام حاکی از آن است که سرمایه گذاران و تحلیل گران مالی علاوه بر متغیرهای مذکور، عوامل دیگری همچون ع وامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را نیز در تصمیمات خود لحاظ می نمایند. همچنین این امر ممکن است با عدم کارایی بورس اوراق بهادار تهران نیز ارتباط داشته باشد. رابطه ضعیف بین نسبت های سود آوری و بازار با بازده سهامی می تواند به دلیل عدم استفاده از ارزش های به هنگام در تهیه صورت های مالی باشد.