بازیابی زمینه های تمایز عمامه به مثابه کسوت روحانیت شیعه در عصر قاجار
Publish place: The words of history، Vol: 17، Issue: 43
Publish Year: 1402
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 169
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JSKH-17-43_001
Index date: 19 February 2024
بازیابی زمینه های تمایز عمامه به مثابه کسوت روحانیت شیعه در عصر قاجار abstract
عمامه یکی از وجوه تمایز پوشش علمای دینی شیعیان در ایران به حساب می آید که روزگاری پوشش مشترک مردانه در کلیت این سرزمین بود. معمولا زمینه تفکیک این نوع پوشش از عامه مردم به دوره پهلوی نسبت داده می شود درحالیکه بایست پیدایی این تحدید را در اعصار پیش تر بازجست. هدف این مقاله، واکاوی در زمینه های انحصار عمامه به پوشش روحانیت شیعه است. بنابراین پرسش آن خواهد بود که «در مطالعه روند تاریخی پوشش مردانه، چگونه و از چه زمان، عمامه، به عنوان سرجامه خاص روحانیت شیعه در ایران شناخته شد و به وجه تمایز پوشش ایشان بدل گردید؟» فرضیه آنکه شالوده این انفکاک در عصر قاجار پا می گیرد و با رواج انواع دیگر سرجامه در این دوره، عمامه به عنوان وجه ممیز با روحانیت شیعه نسبت پیدا می کند. نتیجه این پژوهش با مطالعه سفرنامه ها، مدارک و اسناد تاریخی، به صورت توصیفی - تحلیلی نشان می دهد که در عصر قاجار، روحانیون دینی شیعه به رغم عامه مردم با عدول از شیوه تبلیغی دربار و با حفظ پوشش سنتی خود؛ ازجمله عمامه درمقابل روند قدرتمند مدرنیزاسیون ایستادگی می کنند و با حفظ سرپوش عمامه، به آن جنبه نمادین می بخشند.
بازیابی زمینه های تمایز عمامه به مثابه کسوت روحانیت شیعه در عصر قاجار Keywords:
بازیابی زمینه های تمایز عمامه به مثابه کسوت روحانیت شیعه در عصر قاجار authors
هادی یعقوب زاده
استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه هنر تهران
آمنه مافی تبار
استادیار، عضو هیئت علمی گروه طراحی پارچه و لباس، دانشکده هنرهای کاربردی، دانشگاه هنر، تهران